γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Η χώρα έχει εγκλωβιστεί σ’ ένα αυτιστικό σπιράλ πολιτικής… χασομέριας, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο - Απαιτείται ανένδοτος και… προπαγάνδα για επενδύσεις
Πέρασε κιόλας ένα εξάμηνο από την ημέρα που ο Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε την επίσπευση της διαδικασίας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, όταν τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου του 2014 ανακοίνωσε το όνομα του Σταύρου Δήμου ως υποψηφίου.
Οι εξελίξεις έκτοτε είναι γνωστές, η εκλογή απέτυχε και η χώρα – για πολλοστή φορά στη μεταπολίτευση – σύρθηκε σε αυτό που αρέσκεται να πράττει! Πρόωρες εκλογές!
Η χώρα μας, η δημοκρατία μας είναι εθισμένη στην εκλογολαγνεία, καθώς μόλις δύο κυβερνήσεις στη διάρκεια της μεταπολίτευσης έχουν εξαντλήσει τη συνταγματική χρονική διάρκειά τους, ήτοι την 4ετία! Οι εκλογές έγιναν στις 25 Ιανουαρίου, το αποτέλεσμα γνωστό.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα απαντήσει αν οι λόγοι που η χώρα σύρθηκε σε εκλογές στις 25 Ιανουαρίου ήταν… άξιοι και σοβαροί, αν ήταν αντίστοιχοι και ανάλογοι της κρισιμότητας των καιρών, αν η εκλογή Προκόπη Παυλόπουλου είναι τόσο καταλυτικά διαφορετική από την απόρριψη του Στ. Δήμα.
Φυσικά, ο λόγος της απόρριψης δεν ήταν το πρόσωπο, αλλά η στόχευση του ΣΥΡΙΖΑ για εκλογές και ανάληψη της εξουσίας. Και σ’ αυτήν την περίπτωση, ο ιστορικός του μέλλοντος θα απαντήσει αν η στάση του ΣΥΡΙΖΑ – όπως και όλων όσων έχουν κάνει παρόμοια τυχοδιωκτική πολιτική στο παρελθόν (βλέπε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) - ήταν σοβαρή, υπεύθυνη και αν αντιστοιχούσε στην κρισιμότητα που απαιτούσαν και απαιτούν οι καιροί.
Η απειρία της κυβέρνησης και η πραγματικότητα που δεν… διαπραγματεύεται
Ήδη, κάποιες φωνές μέσα από το κόμμα, συνειδητοποιώντας – έστω και πολύ αργά – τη σκληρή πραγματικότητα, βλέπουν ότι ίσως ήταν πολύ πιο ορθό να αφήσουν να ωριμάσουν περισσότερο οι συνθήκες για τις εκλογές.
Όπως και να ‘χει, η ιστορία δεν γυρίζει πίσω, αλλά η ετυμηγορία της θα είναι σκληρή, αμείλικτη, αναλόγως σε ότι αξίζει στον καθένα.
Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε όμως, είναι η ακινησία που υπάρχει σ’ όλη τη λειτουργία των δομών του κράτους και κυρίως της οικονομίας το τελευταίο 6μηνο, αρχής γενομένης από τις 8 Δεκεμβρίου.
Καμιά απόφαση δεν παίρνεται σε προεκλογική περίοδο, άρα το δίμηνο έως τις 25 Ιανουαρίου «κάηκε» ολοσχερώς μέσα στην ακινησία. Όμως, το κακό είναι ότι ο χώρος της οικονομίας και των επιχειρήσεων συνεχίζει να βρίσκεται και μετά τις εκλογές σε μια ιδιότυπη ομηρία, έρμαιο της πολιτικής αβεβαιότητας αλλά και της απειρίας της νέας κυβέρνησης.
Η νέα κυβέρνηση, εδώ και περίπου τριάμισι μήνες παλινωδεί εν μέσω της σκληρής συνειδητοποίησης της πραγματικότητας, της… σύγκρουσης με τα προηγούμενα κατεστημένα, αλλά και της σκληρής και αδυσώπητης διαχείρισης της στυγνής οικονομικής κατάστασης, η οποία παραμένει σκληρή και καθόλου επιεικής, ασχέτως με τις καλές προθέσεις.
Η κυβέρνηση για αλλού ξεκίνησε και αλλού η πραγματικότητα την οδηγεί και αυτό είναι – δυστυχώς μια αλήθεια – που πέρα από τις ενδογενείς ιδεολογικές συγκρούσεις και… αναπροσαρμογές, επηρεάζει ολόκληρη τη χώρα και τις ζωές εκατ. ανθρώπων.
Η άπειρη κυβέρνηση – ασχέτως καλών προθέσεων – εδώ και τριάμισι μήνες… διαπραγματεύεται με τους εταίρους, μαχόμενη με τις δικές της αγκυλώσεις και την… υποχρεωτική και νομοτελειακή πραγματικότητα. Πρόκειται για μια σύγκρουση που φέρνει μεγάλες μεταλλάξεις, όμως το κακό είναι ότι αυτή η διαδικασία στερεί από τη χώρα το δικαίωμα στην (κανονική) διακυβέρνηση.
Στεγνώνει ο ιδιωτικός τομέας
Εδώ και τριάμισι μήνες ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει, όλο το εξαγγελμένο πρόγραμμα της κυβέρνησης έχει εκ των πραγμάτων ακυρωθεί, ενώ η οικονομία σύρεται σε σπιράλ θανάτου.
Ο ιδιωτικός τομέας βάλλεται πανταχόθεν, έχοντας την «προίκα» της ακινησίας του διμήνου Δεκεμβρίου – Ιανουαρίου όπου δεν κινούνταν απολύτως τίποτα, ενώ το τελευταίο τρίμηνο μετά τις εκλογές, η ζημιά είναι σαφώς πιο ισοπεδωτική. Η χώρα μπήκε στο διεθνές κάδρο της αρνητικής προβολής, τα δημοσιεύματα για Grexit σκοτώνουν κάθε εμπιστοσύνη που με κόπο είχε χτιστεί, οι εγγυήσεις που ζητούνται από επαγγελματίες εισαγωγείς και άλλους είναι δυσβάστακτες, έως και απαγορευτικές.
Σε μια συγκυρία που ήδη βρίσκεται σε οργανωτικό οργασμό η νέα τουριστική περίοδο, η Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί σ’ ένα αυτιστικό σπιράλ πολιτικής… χασομέριας, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
Αντί να μπουν μπροστά οι μηχανές για έλκυση επενδύσεων, καλλιέργεια περιβάλλοντος ανάπτυξης και εργασίας, η χώρα έχει εγκλωβιστεί – με ευθύνη της κυβέρνησης – σε μια μακραίωνη και αέναη «διαπραγμάτευση», που έχει φέρει στέγνωμα ρευστότητας.
Αντί να έχει ξεκινήσει ανένδοτος και… προπαγάνδα για επενδύσεις και δημιουργία θέσεων εργασίας, αντί να έχει ξεκινήσει πραγματικός «πόλεμος» για το πώς θα δημιουργηθούν δουλειές για τους 1,5 ανέργους του ιδιωτικού τομέα, η χώρα παραμένει στην… εντατική, εγκλωβισμένη.
Ήδη φορείς και σωματεία της ιδιωτικής οικονομίας μέσω επιστολών και δημοσιεύσεων κάνουν την ύστατη προσπάθεια – στο μέτρο του δυνατού – να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου, για την πλήρη ισοπέδωση της οικονομίας.
Παράλληλα, κάποιοι παράγοντες της αγοράς επισημαίνουν ότι όπως πάει η κατάσταση, δε θα αργήσει η ώρα που θα υπάρχουν οι πρώτες ελλείψεις προϊόντων για τη σωστή λειτουργία των επιχειρήσεων και της οικονομίας.
Πιστώσεις δεν γίνονται, εμπιστοσύνη δεν υπάρχει, δυνατότητα χρησιμοποίησης χρηματοπιστωτικών εργαλείων του παρελθόντος δεν υπάρχει, τουλάχιστον στο βαθμό που απαιτείται. Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι σκληρή, ο χρόνος τρέχει αμείλικτα και απαιτεί λύσεις και αποφάσεις, έστω και οδυνηρές, έστω και δύσκολες.
Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν, κανένα μνημόνιο δεν τελειώνει με ένα νόμο, ούτε η οικονομία και ο… καπιταλισμός (ή ο σοσιαλισμός) φέρνει κεφάλαια, θέσεις εργασίας και… ευημερία άκοπα.
Εμείς τα επισημαίνουμε. Δουλειά άλλων είναι να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να κυβερνήσουν υπεύθυνα, όπως εκλέχθηκαν, ορκίστηκαν και… πληρώνονται γι’ αυτό το ύψιστο λειτούργημα. Η χώρα είναι μία, η οικονομία της χώρας είναι μία, ο τόπος αυτός είναι… ένας. Δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι, μόνο να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για το καλό όλων μας…
(πρώτη ενημέρωση 7 Μαΐου 2015, 08:14)
www.bankingnews.gr
Οι εξελίξεις έκτοτε είναι γνωστές, η εκλογή απέτυχε και η χώρα – για πολλοστή φορά στη μεταπολίτευση – σύρθηκε σε αυτό που αρέσκεται να πράττει! Πρόωρες εκλογές!
Η χώρα μας, η δημοκρατία μας είναι εθισμένη στην εκλογολαγνεία, καθώς μόλις δύο κυβερνήσεις στη διάρκεια της μεταπολίτευσης έχουν εξαντλήσει τη συνταγματική χρονική διάρκειά τους, ήτοι την 4ετία! Οι εκλογές έγιναν στις 25 Ιανουαρίου, το αποτέλεσμα γνωστό.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα απαντήσει αν οι λόγοι που η χώρα σύρθηκε σε εκλογές στις 25 Ιανουαρίου ήταν… άξιοι και σοβαροί, αν ήταν αντίστοιχοι και ανάλογοι της κρισιμότητας των καιρών, αν η εκλογή Προκόπη Παυλόπουλου είναι τόσο καταλυτικά διαφορετική από την απόρριψη του Στ. Δήμα.
Φυσικά, ο λόγος της απόρριψης δεν ήταν το πρόσωπο, αλλά η στόχευση του ΣΥΡΙΖΑ για εκλογές και ανάληψη της εξουσίας. Και σ’ αυτήν την περίπτωση, ο ιστορικός του μέλλοντος θα απαντήσει αν η στάση του ΣΥΡΙΖΑ – όπως και όλων όσων έχουν κάνει παρόμοια τυχοδιωκτική πολιτική στο παρελθόν (βλέπε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) - ήταν σοβαρή, υπεύθυνη και αν αντιστοιχούσε στην κρισιμότητα που απαιτούσαν και απαιτούν οι καιροί.
Η απειρία της κυβέρνησης και η πραγματικότητα που δεν… διαπραγματεύεται
Ήδη, κάποιες φωνές μέσα από το κόμμα, συνειδητοποιώντας – έστω και πολύ αργά – τη σκληρή πραγματικότητα, βλέπουν ότι ίσως ήταν πολύ πιο ορθό να αφήσουν να ωριμάσουν περισσότερο οι συνθήκες για τις εκλογές.
Όπως και να ‘χει, η ιστορία δεν γυρίζει πίσω, αλλά η ετυμηγορία της θα είναι σκληρή, αμείλικτη, αναλόγως σε ότι αξίζει στον καθένα.
Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε όμως, είναι η ακινησία που υπάρχει σ’ όλη τη λειτουργία των δομών του κράτους και κυρίως της οικονομίας το τελευταίο 6μηνο, αρχής γενομένης από τις 8 Δεκεμβρίου.
Καμιά απόφαση δεν παίρνεται σε προεκλογική περίοδο, άρα το δίμηνο έως τις 25 Ιανουαρίου «κάηκε» ολοσχερώς μέσα στην ακινησία. Όμως, το κακό είναι ότι ο χώρος της οικονομίας και των επιχειρήσεων συνεχίζει να βρίσκεται και μετά τις εκλογές σε μια ιδιότυπη ομηρία, έρμαιο της πολιτικής αβεβαιότητας αλλά και της απειρίας της νέας κυβέρνησης.
Η νέα κυβέρνηση, εδώ και περίπου τριάμισι μήνες παλινωδεί εν μέσω της σκληρής συνειδητοποίησης της πραγματικότητας, της… σύγκρουσης με τα προηγούμενα κατεστημένα, αλλά και της σκληρής και αδυσώπητης διαχείρισης της στυγνής οικονομικής κατάστασης, η οποία παραμένει σκληρή και καθόλου επιεικής, ασχέτως με τις καλές προθέσεις.
Η κυβέρνηση για αλλού ξεκίνησε και αλλού η πραγματικότητα την οδηγεί και αυτό είναι – δυστυχώς μια αλήθεια – που πέρα από τις ενδογενείς ιδεολογικές συγκρούσεις και… αναπροσαρμογές, επηρεάζει ολόκληρη τη χώρα και τις ζωές εκατ. ανθρώπων.
Η άπειρη κυβέρνηση – ασχέτως καλών προθέσεων – εδώ και τριάμισι μήνες… διαπραγματεύεται με τους εταίρους, μαχόμενη με τις δικές της αγκυλώσεις και την… υποχρεωτική και νομοτελειακή πραγματικότητα. Πρόκειται για μια σύγκρουση που φέρνει μεγάλες μεταλλάξεις, όμως το κακό είναι ότι αυτή η διαδικασία στερεί από τη χώρα το δικαίωμα στην (κανονική) διακυβέρνηση.
Στεγνώνει ο ιδιωτικός τομέας
Εδώ και τριάμισι μήνες ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει, όλο το εξαγγελμένο πρόγραμμα της κυβέρνησης έχει εκ των πραγμάτων ακυρωθεί, ενώ η οικονομία σύρεται σε σπιράλ θανάτου.
Ο ιδιωτικός τομέας βάλλεται πανταχόθεν, έχοντας την «προίκα» της ακινησίας του διμήνου Δεκεμβρίου – Ιανουαρίου όπου δεν κινούνταν απολύτως τίποτα, ενώ το τελευταίο τρίμηνο μετά τις εκλογές, η ζημιά είναι σαφώς πιο ισοπεδωτική. Η χώρα μπήκε στο διεθνές κάδρο της αρνητικής προβολής, τα δημοσιεύματα για Grexit σκοτώνουν κάθε εμπιστοσύνη που με κόπο είχε χτιστεί, οι εγγυήσεις που ζητούνται από επαγγελματίες εισαγωγείς και άλλους είναι δυσβάστακτες, έως και απαγορευτικές.
Σε μια συγκυρία που ήδη βρίσκεται σε οργανωτικό οργασμό η νέα τουριστική περίοδο, η Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί σ’ ένα αυτιστικό σπιράλ πολιτικής… χασομέριας, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
Αντί να μπουν μπροστά οι μηχανές για έλκυση επενδύσεων, καλλιέργεια περιβάλλοντος ανάπτυξης και εργασίας, η χώρα έχει εγκλωβιστεί – με ευθύνη της κυβέρνησης – σε μια μακραίωνη και αέναη «διαπραγμάτευση», που έχει φέρει στέγνωμα ρευστότητας.
Αντί να έχει ξεκινήσει ανένδοτος και… προπαγάνδα για επενδύσεις και δημιουργία θέσεων εργασίας, αντί να έχει ξεκινήσει πραγματικός «πόλεμος» για το πώς θα δημιουργηθούν δουλειές για τους 1,5 ανέργους του ιδιωτικού τομέα, η χώρα παραμένει στην… εντατική, εγκλωβισμένη.
Ήδη φορείς και σωματεία της ιδιωτικής οικονομίας μέσω επιστολών και δημοσιεύσεων κάνουν την ύστατη προσπάθεια – στο μέτρο του δυνατού – να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου, για την πλήρη ισοπέδωση της οικονομίας.
Παράλληλα, κάποιοι παράγοντες της αγοράς επισημαίνουν ότι όπως πάει η κατάσταση, δε θα αργήσει η ώρα που θα υπάρχουν οι πρώτες ελλείψεις προϊόντων για τη σωστή λειτουργία των επιχειρήσεων και της οικονομίας.
Πιστώσεις δεν γίνονται, εμπιστοσύνη δεν υπάρχει, δυνατότητα χρησιμοποίησης χρηματοπιστωτικών εργαλείων του παρελθόντος δεν υπάρχει, τουλάχιστον στο βαθμό που απαιτείται. Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι σκληρή, ο χρόνος τρέχει αμείλικτα και απαιτεί λύσεις και αποφάσεις, έστω και οδυνηρές, έστω και δύσκολες.
Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν, κανένα μνημόνιο δεν τελειώνει με ένα νόμο, ούτε η οικονομία και ο… καπιταλισμός (ή ο σοσιαλισμός) φέρνει κεφάλαια, θέσεις εργασίας και… ευημερία άκοπα.
Εμείς τα επισημαίνουμε. Δουλειά άλλων είναι να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να κυβερνήσουν υπεύθυνα, όπως εκλέχθηκαν, ορκίστηκαν και… πληρώνονται γι’ αυτό το ύψιστο λειτούργημα. Η χώρα είναι μία, η οικονομία της χώρας είναι μία, ο τόπος αυτός είναι… ένας. Δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι, μόνο να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για το καλό όλων μας…
(πρώτη ενημέρωση 7 Μαΐου 2015, 08:14)
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών