Απελπιστική η κατάσταση των πολιτικών δυνάμεων του τόπου
Η κυβερνητική κρίση που ξέσπασε με αφορμή το «αντάρτικο» των ΑΝΕΛ για την υπόθεση Μουζάλα αποδεικνύει τις περιορισμένες επιλογές που έχει μπροστά του το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Αν και οι οριστικές αποφάσεις για την «τύχη» του κ.Μουζάλα έχουν παραπεμφθεί για την ερχόμενη εβδομάδα, με τους ΑΝΕΛ να χαμηλώνουν τους τόνους και να διαμηνύουν πως θα στηρίξουν μέχρι τέλους την κυβέρνηση Τσίπρα, οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών δίνουν τροφή για μια σειρά σεναρίων για την επόμενη ημέρα.
Τα πιο «αναίμακτα» σενάρια για την κυβέρνηση είναι είτε να παραιτηθεί ο κ.Μουζάλας και να ικανοποιηθεί ο κυβερνητικός εταίρος (ΑΝΕΛ) αλλά να δυσαρεστηθεί μεγάλος αριθμός βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είτε να παραμείνει ο κ.Μουζάλας στη θέση του αλλά οι ΑΝΕΛ, ακόμα και αν αποσύρουν τους βουλευτές τους από την κυβέρνηση, να εξακολουθήσουν να τη στηρίζουν στα κρίσιμα νομοσχέδια που επίκεινται στη Βουλή.
Αν και στις δύο αυτές περιπτώσεις αποτρέπεται το ενδεχόμενο κατάρρευσης του σημερινού κυβερνητικού σχήματος, είναι προφανές πως δημιουργείται μια εξαιρετικά άβολη κατάσταση, η οποία κάθε άλλο παρά σταθερότητα και σιγουριά θα εκπέμπει, μια και ένα εκ των δύο «στρατοπέδων» εντός της κυβέρνησης θα είναι δυσαρεστημένο.
Γεγονός που με τη σειρά του κλονίζει την εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο εταίρων.
Και ωθεί παράλληλα τον πρωθυπουργό (πέρα από έναν ανασχηματισμό) να αναζητήσει δικλείδες ασφαλείας και νέες πολιτικές συμμαχίες, στρέφοντας το βλέμμα του στο ΠΑΣΟΚ, στο Ποτάμι και στην Ένωση Κεντρώων.
Μόνο που καμία από αυτές τις δυνάμεις δεν επιθυμεί την κυβερνητική συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ.
Αντίθετα, προτείνουν μια ευρεία κυβέρνηση με τη συμμετοχή και της ΝΔ, σενάριο πάντως που απορρίπτουν τόσο ο κ.Τσίπρας όσο και ο κ.Μητσοτάκης.
Άρα μια νέα κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ – και εφόσον ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων εμμείνουν στις θέσεις τους – αποκλείεται.
Συνεπώς ένα πρώτο αδιέξοδο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να είναι σε θέση να αποκτήσει νέους «κυβερνητικούς εταίρους».
Αλλά για να χάσει τη δεδηλωμένη η κυβέρνηση (και εφόσον οι ΑΝΕΛ άρουν την εμπιστοσύνη τους) θα πρέπει να κατατεθεί πρόταση μομφής από την αντιπολίτευση.
Εφόσον όλα αυτά πραγματοποιηθούν, ο πρωθυπουργός δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να παραιτηθεί.
Και τότε αρχίζει η περίοδος των διερευνητικών εντολών προκειμένου να βρεθεί μια λύση από την παρούσα Βουλή.
Όμως και εδώ προκύπτει αδιέξοδο.
Διότι ούτε ο Τσίπρας ούτε ο Μητσοτάκης θα είναι σε θέση να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Ο κ.Μητσοτάκης ακόμα και αν έχει τη στήριξη όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης (πλην ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής), δηλαδή και των ΑΝΕΛ και των ανεξάρτητων βουλευτών, θα φτάσει αισίως στους 123 βουλευτές.
Άρα, εάν δεν υπάρξει η συμμετοχή ή έστω η συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ – κάτι που αποκλείεται – ούτε ο κ.Μητσοτάκης θα καταφέρει να διαμορφώσει ένα βιώσιμο κυβερνητικό σχήμα.
Μπροστά σε αυτά τα αδιέξοδα, ως διέξοδο … προβάλλουν οι εκλογές.
Ακόμα και αν προσπεράσει κανείς τις συνέπειες των εκλογών και της γενικότερης ακυβερνησίας, το ερώτημα είναι ποιος πραγματικά τις θέλει.
Μόνο η ΝΔ υποστηρίζει ότι τις προτιμά, μια και τονίζει σε όλους τους τόνους ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι ανίκανη σε όλα και πρέπει να φύγει.
Αλλά είναι πραγματικά έτοιμη η ΝΔ να κυβερνήσει;
Είναι πραγματικά έτοιμος ο κ.Μητσοτάκης να αλλάξει ρόλους με τον κ.Τσίπρα;
Πραγματικά επιθυμεί να ηγηθεί ενός κυβερνητικού σχήματος (που κατά πάσα πιθανότητα και όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις θα είναι εξίσου ασταθές όπως και η σημερινή κυβέρνηση), το οποίο θα πρέπει να κλείσει τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και την αξιολόγηση ψηφίζοντας ασφαλιστικό, φορολογικό, δημοσιονομικά, «κόκκινα δάνεια» και παράλληλα να διαχειριστεί την προσφυγική κρίση;
Πραγματικά ο κ.Μητσοτάκης και η ΝΔ πιστεύουν ότι έχουν να διατυπώσουν μια αξιόπιστη εναλλακτική πολιτική πρόταση από αυτή που βιώνουμε σήμερα ή θα αρκεστεί στην υπόσχεση προς το λαό ότι δεν έχει μαγικές λύσεις;
Είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που αναδεικνύουν τα αδιέξοδα της στρατηγικής που ακολουθούν έως σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Αν και οι οριστικές αποφάσεις για την «τύχη» του κ.Μουζάλα έχουν παραπεμφθεί για την ερχόμενη εβδομάδα, με τους ΑΝΕΛ να χαμηλώνουν τους τόνους και να διαμηνύουν πως θα στηρίξουν μέχρι τέλους την κυβέρνηση Τσίπρα, οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών δίνουν τροφή για μια σειρά σεναρίων για την επόμενη ημέρα.
Τα πιο «αναίμακτα» σενάρια για την κυβέρνηση είναι είτε να παραιτηθεί ο κ.Μουζάλας και να ικανοποιηθεί ο κυβερνητικός εταίρος (ΑΝΕΛ) αλλά να δυσαρεστηθεί μεγάλος αριθμός βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είτε να παραμείνει ο κ.Μουζάλας στη θέση του αλλά οι ΑΝΕΛ, ακόμα και αν αποσύρουν τους βουλευτές τους από την κυβέρνηση, να εξακολουθήσουν να τη στηρίζουν στα κρίσιμα νομοσχέδια που επίκεινται στη Βουλή.
Αν και στις δύο αυτές περιπτώσεις αποτρέπεται το ενδεχόμενο κατάρρευσης του σημερινού κυβερνητικού σχήματος, είναι προφανές πως δημιουργείται μια εξαιρετικά άβολη κατάσταση, η οποία κάθε άλλο παρά σταθερότητα και σιγουριά θα εκπέμπει, μια και ένα εκ των δύο «στρατοπέδων» εντός της κυβέρνησης θα είναι δυσαρεστημένο.
Γεγονός που με τη σειρά του κλονίζει την εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο εταίρων.
Και ωθεί παράλληλα τον πρωθυπουργό (πέρα από έναν ανασχηματισμό) να αναζητήσει δικλείδες ασφαλείας και νέες πολιτικές συμμαχίες, στρέφοντας το βλέμμα του στο ΠΑΣΟΚ, στο Ποτάμι και στην Ένωση Κεντρώων.
Μόνο που καμία από αυτές τις δυνάμεις δεν επιθυμεί την κυβερνητική συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ.
Αντίθετα, προτείνουν μια ευρεία κυβέρνηση με τη συμμετοχή και της ΝΔ, σενάριο πάντως που απορρίπτουν τόσο ο κ.Τσίπρας όσο και ο κ.Μητσοτάκης.
Άρα μια νέα κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ – και εφόσον ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων εμμείνουν στις θέσεις τους – αποκλείεται.
Συνεπώς ένα πρώτο αδιέξοδο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να είναι σε θέση να αποκτήσει νέους «κυβερνητικούς εταίρους».
Αλλά για να χάσει τη δεδηλωμένη η κυβέρνηση (και εφόσον οι ΑΝΕΛ άρουν την εμπιστοσύνη τους) θα πρέπει να κατατεθεί πρόταση μομφής από την αντιπολίτευση.
Εφόσον όλα αυτά πραγματοποιηθούν, ο πρωθυπουργός δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να παραιτηθεί.
Και τότε αρχίζει η περίοδος των διερευνητικών εντολών προκειμένου να βρεθεί μια λύση από την παρούσα Βουλή.
Όμως και εδώ προκύπτει αδιέξοδο.
Διότι ούτε ο Τσίπρας ούτε ο Μητσοτάκης θα είναι σε θέση να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Ο κ.Μητσοτάκης ακόμα και αν έχει τη στήριξη όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης (πλην ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής), δηλαδή και των ΑΝΕΛ και των ανεξάρτητων βουλευτών, θα φτάσει αισίως στους 123 βουλευτές.
Άρα, εάν δεν υπάρξει η συμμετοχή ή έστω η συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ – κάτι που αποκλείεται – ούτε ο κ.Μητσοτάκης θα καταφέρει να διαμορφώσει ένα βιώσιμο κυβερνητικό σχήμα.
Μπροστά σε αυτά τα αδιέξοδα, ως διέξοδο … προβάλλουν οι εκλογές.
Ακόμα και αν προσπεράσει κανείς τις συνέπειες των εκλογών και της γενικότερης ακυβερνησίας, το ερώτημα είναι ποιος πραγματικά τις θέλει.
Μόνο η ΝΔ υποστηρίζει ότι τις προτιμά, μια και τονίζει σε όλους τους τόνους ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι ανίκανη σε όλα και πρέπει να φύγει.
Αλλά είναι πραγματικά έτοιμη η ΝΔ να κυβερνήσει;
Είναι πραγματικά έτοιμος ο κ.Μητσοτάκης να αλλάξει ρόλους με τον κ.Τσίπρα;
Πραγματικά επιθυμεί να ηγηθεί ενός κυβερνητικού σχήματος (που κατά πάσα πιθανότητα και όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις θα είναι εξίσου ασταθές όπως και η σημερινή κυβέρνηση), το οποίο θα πρέπει να κλείσει τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και την αξιολόγηση ψηφίζοντας ασφαλιστικό, φορολογικό, δημοσιονομικά, «κόκκινα δάνεια» και παράλληλα να διαχειριστεί την προσφυγική κρίση;
Πραγματικά ο κ.Μητσοτάκης και η ΝΔ πιστεύουν ότι έχουν να διατυπώσουν μια αξιόπιστη εναλλακτική πολιτική πρόταση από αυτή που βιώνουμε σήμερα ή θα αρκεστεί στην υπόσχεση προς το λαό ότι δεν έχει μαγικές λύσεις;
Είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που αναδεικνύουν τα αδιέξοδα της στρατηγικής που ακολουθούν έως σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών