Ιρλανδία, Ελλάδα και Ισπανία οι μεγάλοι ηττημένοι και Ολλανδία, Βέλγιο και Γερμανία οι μεγάλοι νικητές
Τα πράγματα δεν φαίνεται να πηγαίνουν καλά για το ευρώ, επισημαίνεται σε άρθρο του Business Insider, στο οποίο αναφέρεται ότι από τα 16 χρόνια ύπαρξής του, το ευρώ έχει περάσει τα επτά σε κρίση.
Αντί να λειτουργεί ως εφαλτήριο της Ε.Ε. για την παγκόσμια κυριαρχία της, όπως είχε σχεδιαστεί, το ευρώ θα μπορούσε να είναι κάλλιστα η καταστροφή της.
Το μερίδιο της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης στις παγκόσμιες συναλλαγές έχει συρρικνωθεί δραματικά τα τελευταία δύο χρόνια, από το 40% τον Ιανουάριο του 2013 στο 27% σήμερα.
Το μερίδιο της Ευρώπης στα παγκόσμια έσοδα έχει πάει στο ήμισυ και από μόλις πάνω από 40% το 2009 πλέον είναι λίγο πάνω από το 20%.
Δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να κάνει λόγο για ένα «success story».
Όπως σημειώνει το Business Insider, φαίνεται ότι δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των brokers των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης σχετικά με το πώς θα μπορούσε να μπει στον σωστό δρόμο το σχέδιο.
Αν πρόσφατες δηλώσεις από το Λονδίνο, τη Φρανκφούρτη, το Παρίσι και το Βερολίνο αποτελούν μια ένδειξη, ενδεχομένως η ευρωπαϊκή ενοποίηση να έχει φθάσει στα όριά της, τουλάχιστον προς το παρόν.
Νικητές και ηττημένοι
Οι πρώτοι ψίθυροι ανησυχίας ήρθαν από την ΕΚΤ, η οποία ανακοίνωσε ορισμένα στοιχεία σχετικά με τους μεγάλους νικητές και ηττημένους από την κρίση χρέους και τη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, όπως τα αρνητικά επιτόκια, το QE και άλλα εργαλεία που έχουν χρησιμοποιηθεί με το πέρασμα των ετών προκειμένου να τονώσουν την οικονομία της ζώνης του ευρώ.
Τα αποτελέσματα μόλις και μετά βίας αποτελούν έκπληξη: οι μεγαλύτεροι ηττημένοι είναι η Ιρλανδία, η Ελλάδα και η Ισπανία και οι μεγαλύτεροι νικητές οι Ολλανδία, το Βέλγιο και η Γερμανία.
Μεταξύ του 2009 και τοθ 2013, η Ιρλανδία έχασε περισσότερα από 18.000 ευρώ ανά κάτοικο, όταν η Ισπανία είδε τον μέσο πλούτο να συρρικνώνεται κατά 13.000 ευρώ ανά άτομα, ως αποτέλεσμα όχι μόνο της προοπτικής των προγραμμάτων διάσωσής του, αλλά και της εμφάνισης της φούσκας ακινήτων.
Οι Έλληνες, εν τω μεταξύ, είδαν τον εθνικό τους πλούτο να μειώνεται κατά 17.000 ευρώ ανά άτομο.
Αντιθέτως, σε Ολλανδία, Βέλγιο και Γερμανία, ο πλούτος αυξήθηκε κατά την ίδια περίοδο κατά 33.000 ευρώ, 24.000 ευρώ και 19.000 ευρώ ανά άτομο αντίστοιχα, κυρίως λόγω της μαζικής ροής ρευστότητας και επενδύσεων, κυρίως από τις ηττημένες χώρες του ευρώ.
Καθώς η νομισματική πολιτική απλώνεται στην Ευρωζώνη, η ΕΚΤ είναι αδύναμη να μειώσει τις μεγάλες ανισότητες που οι πολιτικές της βοήθησαν για να δημιουργηθούν.
Το σχέδιο τόνωσης της οικονομίας επιμέρισε κεφάλαια μεταξύ των κρατών της ζώνης του ευρώ ανάλογα με το μέγεθός τους, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαίτερα οικονομικές ανάγκες της κάθε μιας.
Για να διορθωθούν οι ανισορροπίες μεταξύ των ισχυρότερων και ασθενέστερων οικονομιών, είναι αναγκαίος ένας κεντρικός συντονισμός του συστήματος χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, που θα επιτρέπει τη ροή κεφαλαίων από τα πλουσιότερα έθνη στα φτωχότερα.
«Η δημοσιονομική ένωση δεν αποτελεί πανάκεια», ανέφερε στην Telegraph ο Olivier Blanchard, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ.
«Θα έπρεπε να γίνει, όμως δεν νομίζουμε ότι από τη στιγμή που θα γίνει, το ευρώ θα λειτουργεί τέλεια και τα πράγματα θα είναι για πάντα εντάξει».
Μάλλον το αντίθετο. Οποιοσδήποτε μηχανισμός για μεταφορά κεφαλαίων από τις ισχυρές στις αδύναμες χώρες, κάτι στο οποίο αντιστέκεται σθεναρά η Γερμανία, μόλις που θα καλύψει τα βασικά προβλήματα ανταγωνιστικότητας, που πάντα θα ταλαιπωρούν τα αδύναμα κράτη μέλη, ανέφερε.
Χωρίς τη δυνατότητα υποτίμησης των νομισμάτων τους, οι περιφερειακές οικονομίες θα είναι για πάντα καταδικασμένες να υποκύπτουν σε σκληρές προσαρμογές, όπως αυτές της μείωσης των μισθών, τονίζει ο Blanchard.
www.bankingnews.gr
Αντί να λειτουργεί ως εφαλτήριο της Ε.Ε. για την παγκόσμια κυριαρχία της, όπως είχε σχεδιαστεί, το ευρώ θα μπορούσε να είναι κάλλιστα η καταστροφή της.
Το μερίδιο της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης στις παγκόσμιες συναλλαγές έχει συρρικνωθεί δραματικά τα τελευταία δύο χρόνια, από το 40% τον Ιανουάριο του 2013 στο 27% σήμερα.
Το μερίδιο της Ευρώπης στα παγκόσμια έσοδα έχει πάει στο ήμισυ και από μόλις πάνω από 40% το 2009 πλέον είναι λίγο πάνω από το 20%.
Δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να κάνει λόγο για ένα «success story».
Όπως σημειώνει το Business Insider, φαίνεται ότι δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των brokers των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης σχετικά με το πώς θα μπορούσε να μπει στον σωστό δρόμο το σχέδιο.
Αν πρόσφατες δηλώσεις από το Λονδίνο, τη Φρανκφούρτη, το Παρίσι και το Βερολίνο αποτελούν μια ένδειξη, ενδεχομένως η ευρωπαϊκή ενοποίηση να έχει φθάσει στα όριά της, τουλάχιστον προς το παρόν.
Νικητές και ηττημένοι
Οι πρώτοι ψίθυροι ανησυχίας ήρθαν από την ΕΚΤ, η οποία ανακοίνωσε ορισμένα στοιχεία σχετικά με τους μεγάλους νικητές και ηττημένους από την κρίση χρέους και τη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, όπως τα αρνητικά επιτόκια, το QE και άλλα εργαλεία που έχουν χρησιμοποιηθεί με το πέρασμα των ετών προκειμένου να τονώσουν την οικονομία της ζώνης του ευρώ.
Τα αποτελέσματα μόλις και μετά βίας αποτελούν έκπληξη: οι μεγαλύτεροι ηττημένοι είναι η Ιρλανδία, η Ελλάδα και η Ισπανία και οι μεγαλύτεροι νικητές οι Ολλανδία, το Βέλγιο και η Γερμανία.
Μεταξύ του 2009 και τοθ 2013, η Ιρλανδία έχασε περισσότερα από 18.000 ευρώ ανά κάτοικο, όταν η Ισπανία είδε τον μέσο πλούτο να συρρικνώνεται κατά 13.000 ευρώ ανά άτομα, ως αποτέλεσμα όχι μόνο της προοπτικής των προγραμμάτων διάσωσής του, αλλά και της εμφάνισης της φούσκας ακινήτων.
Οι Έλληνες, εν τω μεταξύ, είδαν τον εθνικό τους πλούτο να μειώνεται κατά 17.000 ευρώ ανά άτομο.
Αντιθέτως, σε Ολλανδία, Βέλγιο και Γερμανία, ο πλούτος αυξήθηκε κατά την ίδια περίοδο κατά 33.000 ευρώ, 24.000 ευρώ και 19.000 ευρώ ανά άτομο αντίστοιχα, κυρίως λόγω της μαζικής ροής ρευστότητας και επενδύσεων, κυρίως από τις ηττημένες χώρες του ευρώ.
Καθώς η νομισματική πολιτική απλώνεται στην Ευρωζώνη, η ΕΚΤ είναι αδύναμη να μειώσει τις μεγάλες ανισότητες που οι πολιτικές της βοήθησαν για να δημιουργηθούν.
Το σχέδιο τόνωσης της οικονομίας επιμέρισε κεφάλαια μεταξύ των κρατών της ζώνης του ευρώ ανάλογα με το μέγεθός τους, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαίτερα οικονομικές ανάγκες της κάθε μιας.
Για να διορθωθούν οι ανισορροπίες μεταξύ των ισχυρότερων και ασθενέστερων οικονομιών, είναι αναγκαίος ένας κεντρικός συντονισμός του συστήματος χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, που θα επιτρέπει τη ροή κεφαλαίων από τα πλουσιότερα έθνη στα φτωχότερα.
«Η δημοσιονομική ένωση δεν αποτελεί πανάκεια», ανέφερε στην Telegraph ο Olivier Blanchard, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ.
«Θα έπρεπε να γίνει, όμως δεν νομίζουμε ότι από τη στιγμή που θα γίνει, το ευρώ θα λειτουργεί τέλεια και τα πράγματα θα είναι για πάντα εντάξει».
Μάλλον το αντίθετο. Οποιοσδήποτε μηχανισμός για μεταφορά κεφαλαίων από τις ισχυρές στις αδύναμες χώρες, κάτι στο οποίο αντιστέκεται σθεναρά η Γερμανία, μόλις που θα καλύψει τα βασικά προβλήματα ανταγωνιστικότητας, που πάντα θα ταλαιπωρούν τα αδύναμα κράτη μέλη, ανέφερε.
Χωρίς τη δυνατότητα υποτίμησης των νομισμάτων τους, οι περιφερειακές οικονομίες θα είναι για πάντα καταδικασμένες να υποκύπτουν σε σκληρές προσαρμογές, όπως αυτές της μείωσης των μισθών, τονίζει ο Blanchard.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών