Η λιγότερο ανταγωνιστική οικονομία της Ευρώπης με το υψηλότερο φορτίο χρέους (155% του ΑΕΠ) δανείζεται με αρνητικά επιτόκια!
Οι επενδυτές σε όλο τον κόσμο αναμφίβολα θα χαίρονται για την ευκαιρία που παρουσιάστηκε χθες, 14 Οκτωβρίου 2020, να δανείσουν στην Ιταλία για 3 έτη με απόδοση ελαφρώς λιγότερη από το μηδέν...
Η κάλυψη για το ομόλογο των 3,75 δισ. ευρώ ήταν 1,4 φορές.
Τον επόμενο μήνα η Ιταλία πιθανότατα θα συγκεντρώσει χρήματα ακόμη φθηνότερα.
Η καμπύλη δείχνει ότι η προοπτική ενός Zero-Coupon ιταλικού ομολόγου είναι πολύ κοντά.
Μόλις πριν από 8 χρόνια, η πιθανότητα ότι η Ιταλία θα καταρρεύσει, θα χρεοκοπήσει και θα εξέλθει από το ευρώ, αφού πλήρωνε περίπου 8% για το χρέος της, ήταν μεγάλη.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει όμως τώρα.
Από την προοπτική των ομολόγων όμως...
Η λιγότερο ανταγωνιστική οικονομία της Ευρώπης με το υψηλότερο φορτίο χρέους (155% του ΑΕΠ) επιβάλλει premium και όλα οφείλονται στο γεγονός ότι η ΕΚΤ τη βοηθά σε αυτό.
Έτσι, το μόνο που χρειάζεται να κάνει η Ιταλία είναι να αναπτύξει την οικονομία της και όλα θα πάνε καλά.
Ωστόσο η οικονομία έχει συρρικνωθεί 9% λόγω της πανδημίας και στην πραγματικότητα δεν αναμένεται να ανακάμψει πλήρως μέχρι κάποια στιγμή το 2022.
Δεν θα επιστρέψει σε πλεονάσματα στον προϋπολογισμό της προκειμένου να μειώσει το χρέος της έως το 2024 - ή "ποτέ" καθώς οποιαδήποτε ημερομηνία μεγαλύτερη των 36 μηνών θεωρείται στο δημοφιλές παιχνίδι επένδυσης ομολόγων ως επισφαλής.
Αυτό δεν πρέπει να μας απασχολεί αδικαιολόγητα.
Η Ιταλία είναι ένα σημαντικό και αξιόλογο μέλος της ΕΕ, και τώρα που το Ηνωμένο Βασίλειο πρόκειται να φύγει, η Ιταλία ανεβαίνει μια θέση.
Το πρόγραμμα έκτακτης ανάγκης λόγω πανδημίας της ΕΚΤ (PEPP) και οι επιχορηγήσεις και τα δάνεια που πρόκειται να δοθούν σύντομα από το ταμείο ανάκαμψης της ΕΕ θα διασφαλίσουν ότι η Ιταλία έχει μηδενικό κόστος χρηματοδότησης για πάντα...
Επομένως, τι άλλο μπορεί να συμβεί εκτός από μια έκρηξη ιταλικής επιχειρηματικότητας και ανάπτυξης...
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι η μακροπρόθεσμη στασιμότητα, ο αποπληθωρισμός και η παρακμή.
Τι γίνεται αν η πανδημία και η ανταπόκριση σε αυτήν σημαίνει ότι η ανάπτυξη της Ιταλίας παραμένει σταματημένη από συνεχιζόμενους περιορισμούς, δασμούς λόγω Brexit.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, μια «γρήγορη» ανάκαμψη 2 ετών, χρειάζεται περισσότερα.
Πολύ περισσότερα.
Τι γίνεται αν ο τουρισμός χάσει άλλη μια σεζόν;
Τι γίνεται αν οι επιχειρήσεις καταρρεύσουν;
Η πραγματικότητα είναι ότι η ανάπτυξη της Ιταλίας ήταν ήδη αδύναμη και ασταθή πριν από την πανδημία.
Υπάρχουν τραπεζικές προβλέψεις που υποδηλώνουν ότι το Long Financial Covid της Ιταλίας θα μπορούσε να διαρκέσει για χρόνια, επηρεάζοντας την ανάπτυξη και τις προσδοκίες, ασκώντας περαιτέρω πίεση στην εύθραυστη πολιτική της χώρας, αυξάνοντας τις λαϊκιστικές απειλές και μια πιθανή διάσπαση Βορρά / Νότου.
Το οικονομικό αποτέλεσμα θα ήταν παρόμοιο με τον τρόπο που η μεγάλη ύφεση που προκλήθηκε από το 1929 και διήρκησε έως τη δεκαετία του 1930.
Η Ιταλία έγινε φασιστικό κράτος νωρίτερα το 1922 λόγω της αδυναμίας της οικονομίας μετά τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σήμερα, η οικονομία της Ιταλίας εξακολουθεί να υφίσταται τις αρνητικές επιπτώσεις της τραπεζικής κρίσης του 2008 - η οποία παραμένει ουσιαστικά άλυτη - και η ακόλουθη ευρωπαϊκή κρίση δημόσιου χρέους - η οποία επίσης ουσιαστικά δεν έχει επιλυθεί.
Όταν η Πρόεδρος της ΕΚΤ C. Lagarde είπε ότι δεν ήταν δουλειά της να διατηρεί τα spreads των ομολόγων χαμηλά, η αγορά κατέρρευσε!
Οι αποδόσεις στην Ιταλία αυξήθηκαν.
Σύντομα η Lagarde διόρθωσε καθώς πήρε ξεκάθαρα το μάθημα: ότι παίζει ένα πολύ δύσκολο και περίπλοκο παιχνίδι πολιτικής εντός της ΕΕ, προσπαθώντας να συμφιλιώσει την ακλόνητη υπόσχεση ότι θα συνεχίσει τις προσπάθειες του Mario Draghi να διατηρήσει τις αποδόσεις χαμηλές, έναντι μιας αυξανόμενης παλίρροιας εθνικού συμφέροντος σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η Ιταλία είναι σίγουρα πολύ μεγάλη για να αρνηθούν τα άλλα μέλη της ΕΕ να μην επιτύχει τους στόχους χρέους.
Αυτό άλλωστε θα σήμαινε λιτότητα και περαιτέρω οικονομική πτώση…
Η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία είναι αρνητικές όμως στην απεριόριστη υποστήριξη.
Ο ευρωπαϊκός εκλογικός κύκλος σημαίνει ότι το κόστος διάσωσης της Ιταλίας θα επηρεάσει τη Βόρεια Ευρώπη.
www.bankingnews.gr
Η κάλυψη για το ομόλογο των 3,75 δισ. ευρώ ήταν 1,4 φορές.
Τον επόμενο μήνα η Ιταλία πιθανότατα θα συγκεντρώσει χρήματα ακόμη φθηνότερα.
Η καμπύλη δείχνει ότι η προοπτική ενός Zero-Coupon ιταλικού ομολόγου είναι πολύ κοντά.
Μόλις πριν από 8 χρόνια, η πιθανότητα ότι η Ιταλία θα καταρρεύσει, θα χρεοκοπήσει και θα εξέλθει από το ευρώ, αφού πλήρωνε περίπου 8% για το χρέος της, ήταν μεγάλη.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει όμως τώρα.
Από την προοπτική των ομολόγων όμως...
Η λιγότερο ανταγωνιστική οικονομία της Ευρώπης με το υψηλότερο φορτίο χρέους (155% του ΑΕΠ) επιβάλλει premium και όλα οφείλονται στο γεγονός ότι η ΕΚΤ τη βοηθά σε αυτό.
Έτσι, το μόνο που χρειάζεται να κάνει η Ιταλία είναι να αναπτύξει την οικονομία της και όλα θα πάνε καλά.
Ωστόσο η οικονομία έχει συρρικνωθεί 9% λόγω της πανδημίας και στην πραγματικότητα δεν αναμένεται να ανακάμψει πλήρως μέχρι κάποια στιγμή το 2022.
Δεν θα επιστρέψει σε πλεονάσματα στον προϋπολογισμό της προκειμένου να μειώσει το χρέος της έως το 2024 - ή "ποτέ" καθώς οποιαδήποτε ημερομηνία μεγαλύτερη των 36 μηνών θεωρείται στο δημοφιλές παιχνίδι επένδυσης ομολόγων ως επισφαλής.
Αυτό δεν πρέπει να μας απασχολεί αδικαιολόγητα.
Η Ιταλία είναι ένα σημαντικό και αξιόλογο μέλος της ΕΕ, και τώρα που το Ηνωμένο Βασίλειο πρόκειται να φύγει, η Ιταλία ανεβαίνει μια θέση.
Το πρόγραμμα έκτακτης ανάγκης λόγω πανδημίας της ΕΚΤ (PEPP) και οι επιχορηγήσεις και τα δάνεια που πρόκειται να δοθούν σύντομα από το ταμείο ανάκαμψης της ΕΕ θα διασφαλίσουν ότι η Ιταλία έχει μηδενικό κόστος χρηματοδότησης για πάντα...
Επομένως, τι άλλο μπορεί να συμβεί εκτός από μια έκρηξη ιταλικής επιχειρηματικότητας και ανάπτυξης...
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι η μακροπρόθεσμη στασιμότητα, ο αποπληθωρισμός και η παρακμή.
Τι γίνεται αν η πανδημία και η ανταπόκριση σε αυτήν σημαίνει ότι η ανάπτυξη της Ιταλίας παραμένει σταματημένη από συνεχιζόμενους περιορισμούς, δασμούς λόγω Brexit.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, μια «γρήγορη» ανάκαμψη 2 ετών, χρειάζεται περισσότερα.
Πολύ περισσότερα.
Τι γίνεται αν ο τουρισμός χάσει άλλη μια σεζόν;
Τι γίνεται αν οι επιχειρήσεις καταρρεύσουν;
Η πραγματικότητα είναι ότι η ανάπτυξη της Ιταλίας ήταν ήδη αδύναμη και ασταθή πριν από την πανδημία.
Υπάρχουν τραπεζικές προβλέψεις που υποδηλώνουν ότι το Long Financial Covid της Ιταλίας θα μπορούσε να διαρκέσει για χρόνια, επηρεάζοντας την ανάπτυξη και τις προσδοκίες, ασκώντας περαιτέρω πίεση στην εύθραυστη πολιτική της χώρας, αυξάνοντας τις λαϊκιστικές απειλές και μια πιθανή διάσπαση Βορρά / Νότου.
Το οικονομικό αποτέλεσμα θα ήταν παρόμοιο με τον τρόπο που η μεγάλη ύφεση που προκλήθηκε από το 1929 και διήρκησε έως τη δεκαετία του 1930.
Η Ιταλία έγινε φασιστικό κράτος νωρίτερα το 1922 λόγω της αδυναμίας της οικονομίας μετά τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σήμερα, η οικονομία της Ιταλίας εξακολουθεί να υφίσταται τις αρνητικές επιπτώσεις της τραπεζικής κρίσης του 2008 - η οποία παραμένει ουσιαστικά άλυτη - και η ακόλουθη ευρωπαϊκή κρίση δημόσιου χρέους - η οποία επίσης ουσιαστικά δεν έχει επιλυθεί.
Όταν η Πρόεδρος της ΕΚΤ C. Lagarde είπε ότι δεν ήταν δουλειά της να διατηρεί τα spreads των ομολόγων χαμηλά, η αγορά κατέρρευσε!
Οι αποδόσεις στην Ιταλία αυξήθηκαν.
Σύντομα η Lagarde διόρθωσε καθώς πήρε ξεκάθαρα το μάθημα: ότι παίζει ένα πολύ δύσκολο και περίπλοκο παιχνίδι πολιτικής εντός της ΕΕ, προσπαθώντας να συμφιλιώσει την ακλόνητη υπόσχεση ότι θα συνεχίσει τις προσπάθειες του Mario Draghi να διατηρήσει τις αποδόσεις χαμηλές, έναντι μιας αυξανόμενης παλίρροιας εθνικού συμφέροντος σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η Ιταλία είναι σίγουρα πολύ μεγάλη για να αρνηθούν τα άλλα μέλη της ΕΕ να μην επιτύχει τους στόχους χρέους.
Αυτό άλλωστε θα σήμαινε λιτότητα και περαιτέρω οικονομική πτώση…
Η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία είναι αρνητικές όμως στην απεριόριστη υποστήριξη.
Ο ευρωπαϊκός εκλογικός κύκλος σημαίνει ότι το κόστος διάσωσης της Ιταλίας θα επηρεάσει τη Βόρεια Ευρώπη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών