Απολογισμός 2018: Η πυρκαγιά στο Μάτι
Ανατολική Αττική, 23 Ιουλίου 2018, η μέρα που άλλαξε για πάντα τη ζωή πολλών ανθρώπων στην Ελλάδα, σχολιάζει σε αφιέρωμά του το κανάλι Euronews.
Η πυρκαγιά σάρωσε τον Νέο Βουτζά και το Μάτι και άφησε πίσω της θρήνο και καταστροφή.
Επισήμως 99 νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες.
Οι εικόνες και οι μνήμες της τραγωδίας θα στοιχειώνουν χιλιάδες για πολλά χρόνια.
Και κυρίως αυτούς που βγήκαν ζωντανοί από τον εφιάλτη.
Η Κάλι Αναγνώστου και ο γιος της είχαν έρθει για διακοπές στο σπίτι των παππούδων στο Μάτι από το Ντουμπάι όπου ζούσαν μόνιμα.
Βρέθηκαν όμως αντιμέτωποι με ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας.
Και οι δύο κατάφεραν να ξεφύγουν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή:
«Είδα από το παράθυρο δίπλα να έχουν πετάξει οι φλόγες και να φεύγουν από μας.
Να περνούν ξυστά.
Φύγαμε πανικόβλητοι μέσα στους καπνούς, οι οποίοι ήταν πάρα πολύ έντονοι.
Δεν έβλεπες σχεδόν τίποτε μπροστά σου.
Αυτό που θυμάμαι είναι ότι μετά ήμασταν στα βράχια και φωνάζαμε όλοι, κλαίγανε.
Ούρλιαζε ο κόσμος που πηδούσε μέσα στη θάλασσα, παρότι υπήρχαν τα βράχια εκεί πέρα, μόνο και μόνο για να μην είναι έξω.
Άλλοι φώναζαν για το πώς κατάφεραν και έφυγαν, παιδάκια.
Ήμασταν όλοι σε μια πάρα πολύ άσχημη κατάσταση εκείνη την στιγμή.
Δεν ξέραμε τι θα γίνει.
Η Κάλι έχει ακόμα πολύ θυμό μέσα της.
Ο στόχος της είναι να καταφέρει να φύγει από τη χώρα το συντομότερο δυνατόν:
«Με εξοργίζει το γεγονός ότι είμαι αναγκασμένη να ζήσω τουλάχιστον για δύο ακόμη χρόνια εδώ για την αποκατάστασή μου.
Με πόνεσε πάρα πολύ αυτός ο τόπος τελικά.
Και δεν τον θέλω.
Εάν πρόκειται οι άνθρωποι να ζουν με αυτόν τον τρόπο και να μην αλλάζουν τα μυαλά τους, δεν τον θέλω.
Έχει περάσει τόσος καιρός και ακόμη ένας άνθρωπος δεν έχει γυρίσει να μας πει, από όσους έχουν θέσεις, μια συγνώμη.
Μήνες μετά από την τραγωδία στο Μάτι τα κουφάρια των απανθρακωμένων σπιτιών στέκουν ακόμα όπως και τα καμμένα δέντρα στο έδαφος.
Μετά από ένα μεγάλο διάστημα αναμονής τις τελευταίες εβδομάδες ξεκίνησαν οι κατεδαφίσεις των σπιτιών που κρίθηκαν ακατάλληλα.
Ωστόσο, δεν έχουν ξεκαθαρίσει οι όροι με τους οποίους οι πυρόπληκτοι θα μπορέσουν να χτίσουν ξανά τα σπίτια τους και κανείς δεν γνωρίζει πότε θα γίνει αυτό.
Ο Βασίλης Κανελλόπουλος παρακολούθησε το σπίτι των παιδικών καλοκαιρινών αναμνήσεών του να γκρεμίζεται μαζί με τη μητέρα του που ζούσε εκεί μόνιμα τα τελευταία χρόνια:
«Αυτό που καίει τους περισσότερους κατοίκους είναι η δυνατότητα να ξεκινήσουν να επισκευάζουν αυτά που είναι επισκευάσιμα και να οικοδομούν τα σπίτια που χρειάζονται ανοικοδόμηση.
Αυτή την στιγμή δεν βλέπεις τίποτε.
Περιμένεις, περιμένεις και απλά βρίσκεις έναν τρόπο να περνάς την κάθε μέρα.
Άλλοι στις κατασκηνώσεις, άλλοι φιλοξενούμενοι.
Πολύς κόσμος σε συνθήκες που δεν είναι πολύ ανθρώπινες.
Εμείς, τουλάχιστον, δεν αισθανόμαστε το κράτος δίπλα μας σε μια καταστροφή, στην οποία το κράτος ήταν απόν.
Βασικό ζητούμενο για τους περισσότερους είναι η απονομή δικαιοσύνης.
Η απεσταλμένη του Euronews στην περιοχή, Φαίη Δουλγκέρη μεταδίδει:
«Για τους επιζώντες στο Μάτι, ο χρόνος πάγωσε στις 23 Ιουλίου.
Εκείνη την ημέρα, όλοι εδώ έχασαν κάποιον ή κάτι.
Μήνες αργότερα δηλώνουν εξοργισμένοι, γιατί άκουσαν πολλές υποσχέσεις, αλλά δεν είδαν αρκετές πράξεις.
Και προειδοποιούν ότι δεν θα μείνουν σιωπηλοί για πολύ καιρό ακόμη».
www.bankingnews.gr
Η πυρκαγιά σάρωσε τον Νέο Βουτζά και το Μάτι και άφησε πίσω της θρήνο και καταστροφή.
Επισήμως 99 νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες.
Οι εικόνες και οι μνήμες της τραγωδίας θα στοιχειώνουν χιλιάδες για πολλά χρόνια.
Και κυρίως αυτούς που βγήκαν ζωντανοί από τον εφιάλτη.
Η Κάλι Αναγνώστου και ο γιος της είχαν έρθει για διακοπές στο σπίτι των παππούδων στο Μάτι από το Ντουμπάι όπου ζούσαν μόνιμα.
Βρέθηκαν όμως αντιμέτωποι με ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας.
Και οι δύο κατάφεραν να ξεφύγουν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή:
«Είδα από το παράθυρο δίπλα να έχουν πετάξει οι φλόγες και να φεύγουν από μας.
Να περνούν ξυστά.
Φύγαμε πανικόβλητοι μέσα στους καπνούς, οι οποίοι ήταν πάρα πολύ έντονοι.
Δεν έβλεπες σχεδόν τίποτε μπροστά σου.
Αυτό που θυμάμαι είναι ότι μετά ήμασταν στα βράχια και φωνάζαμε όλοι, κλαίγανε.
Ούρλιαζε ο κόσμος που πηδούσε μέσα στη θάλασσα, παρότι υπήρχαν τα βράχια εκεί πέρα, μόνο και μόνο για να μην είναι έξω.
Άλλοι φώναζαν για το πώς κατάφεραν και έφυγαν, παιδάκια.
Ήμασταν όλοι σε μια πάρα πολύ άσχημη κατάσταση εκείνη την στιγμή.
Δεν ξέραμε τι θα γίνει.
Η Κάλι έχει ακόμα πολύ θυμό μέσα της.
Ο στόχος της είναι να καταφέρει να φύγει από τη χώρα το συντομότερο δυνατόν:
«Με εξοργίζει το γεγονός ότι είμαι αναγκασμένη να ζήσω τουλάχιστον για δύο ακόμη χρόνια εδώ για την αποκατάστασή μου.
Με πόνεσε πάρα πολύ αυτός ο τόπος τελικά.
Και δεν τον θέλω.
Εάν πρόκειται οι άνθρωποι να ζουν με αυτόν τον τρόπο και να μην αλλάζουν τα μυαλά τους, δεν τον θέλω.
Έχει περάσει τόσος καιρός και ακόμη ένας άνθρωπος δεν έχει γυρίσει να μας πει, από όσους έχουν θέσεις, μια συγνώμη.
Μήνες μετά από την τραγωδία στο Μάτι τα κουφάρια των απανθρακωμένων σπιτιών στέκουν ακόμα όπως και τα καμμένα δέντρα στο έδαφος.
Μετά από ένα μεγάλο διάστημα αναμονής τις τελευταίες εβδομάδες ξεκίνησαν οι κατεδαφίσεις των σπιτιών που κρίθηκαν ακατάλληλα.
Ωστόσο, δεν έχουν ξεκαθαρίσει οι όροι με τους οποίους οι πυρόπληκτοι θα μπορέσουν να χτίσουν ξανά τα σπίτια τους και κανείς δεν γνωρίζει πότε θα γίνει αυτό.
Ο Βασίλης Κανελλόπουλος παρακολούθησε το σπίτι των παιδικών καλοκαιρινών αναμνήσεών του να γκρεμίζεται μαζί με τη μητέρα του που ζούσε εκεί μόνιμα τα τελευταία χρόνια:
«Αυτό που καίει τους περισσότερους κατοίκους είναι η δυνατότητα να ξεκινήσουν να επισκευάζουν αυτά που είναι επισκευάσιμα και να οικοδομούν τα σπίτια που χρειάζονται ανοικοδόμηση.
Αυτή την στιγμή δεν βλέπεις τίποτε.
Περιμένεις, περιμένεις και απλά βρίσκεις έναν τρόπο να περνάς την κάθε μέρα.
Άλλοι στις κατασκηνώσεις, άλλοι φιλοξενούμενοι.
Πολύς κόσμος σε συνθήκες που δεν είναι πολύ ανθρώπινες.
Εμείς, τουλάχιστον, δεν αισθανόμαστε το κράτος δίπλα μας σε μια καταστροφή, στην οποία το κράτος ήταν απόν.
Βασικό ζητούμενο για τους περισσότερους είναι η απονομή δικαιοσύνης.
Η απεσταλμένη του Euronews στην περιοχή, Φαίη Δουλγκέρη μεταδίδει:
«Για τους επιζώντες στο Μάτι, ο χρόνος πάγωσε στις 23 Ιουλίου.
Εκείνη την ημέρα, όλοι εδώ έχασαν κάποιον ή κάτι.
Μήνες αργότερα δηλώνουν εξοργισμένοι, γιατί άκουσαν πολλές υποσχέσεις, αλλά δεν είδαν αρκετές πράξεις.
Και προειδοποιούν ότι δεν θα μείνουν σιωπηλοί για πολύ καιρό ακόμη».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών