Ομιλία του Benoît Coeuré, Της ΕΚΤ στο Κέντρο Διεθνών Επιχειρήσεων και Πολιτικής του πανεπιστημίου Berkeley
Μπροστά σε ένα πλήθος ακαδημαικών και πολιτικών, που βρέθηκε στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Berkeley για να ακούσουν την ομιλία του, ο Benoît Coeuré της ΕΚΤ μίλησε για την παγκόσμια οικονομία και τις δυνατότητες αναπτυξής της, το ρόλο των πολιτικών σε αυτ'η την ανάπτυξη και τις παγίδες που θα πρέπει να αποφύγουν οι τραπεζίτες προς όφελος της παγκόσμιας οικονομίας.
Συγκεκριμένα ανέφερε στην ομιλία του:
Οι κεντρικές τράπεζες σήμερα λειτουργούν σε ένα εξαιρετικά διασυνδεδεμένο κόσμο και χρειάζονται μια βαθιά κατανόηση της διαδικασίας διεθνούς μακροοικονομίας.
Η ερευνητική κοινότητα μπορεί να βοηθήσει αυτούς που χαράσσουν πολιτική στο να απαντήσουν στα θεμελιώδη ερωτήματα τους σχετικά με την παγκοσμιοποίηση και τους κανόνες της διακυβέρνησης.
Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών, η πολιτική συζήτηση σε συνέδρια και Forums του ΔΝΤ, των G7 ή των G20 στηρίζεται σε τρεις βασικές υποθέσεις σχετικά με αυτή τη διαδικασία:
Την ανακατανομή της συνολικής ζήτησης για τις οικονομίες που θα διατηρήσουν τον απαραίτητο ρυθμό της παγκόσμιας ανάπτυξης, των ελεύθερα κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών που θα στηρίξουν αυτές τις απαιτήσεις και τη διασυνοριακή ροή κεφαλαίων που θα κάνουν ομαλότερη τη διεθνή προσαρμογή και τη βελτίωση της κατανομής των κεφαλαίων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Όμως οι πρόσφατες θεωρητικές και εμπειρικές έρευνες έχουν αρχίσει να αποδομούν αυτές τις τρείς παραδοχές.
Πρώτον, η ικανότητα της παγκόσμιας οικονομίας για τη δημιουργία ανάπτυξης είναι υπό αμφισβήτηση.
Σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον μηδενικού κατώτατου ορίου, οι πλεονασματικές χώρες θα κρατήσουν σε χαμηλά επίπεδα την παγκόσμια παραγωγή.
Δεύτερον, η παγκόσμια διασύνδεση φαίνεται να έχει αλλάξει το ρόλο απορρόφησης των κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Και τέλος, οι ακαδημαϊκοί έχουν αμφισβητήσει την κατανομή των πόρων και τον καταμερισμό του κινδύνου από τα οφέλη των διασυνοριακών ροών κεφαλαίων, ενώ οι έλεγχοι κεφαλαίων (Capital controls), ή όπως ονομάστηκαν πρόσφατα "μέτρα διαχείρισης της ροής κεφαλαίου", είναι και πάλι μέρος της πολιτική συζήτησης.
Υπό το φως αυτών των συζητήσεων, εμφανίζεται άραγε και πάλι η πιθανότητα αναθεώρησης της διεθνούς μακροοικονομικής προσαρμογής και τη λειτουργία του Διεθνούς Νομισματικού Συστήματος;
Μπορούμε να διαμορφώσουμε οικονομικούς κανονισμούς ώστε να καρπωθούμε τα οφέλη της παγκόσμιας οικονομικής ολοκλήρωσης;
Ο τρόπος με τον οποίο, τόσο οι ακαδημαϊκοί όσο και αυτοί που χαράσσουν πολιτικής αντιμετωπίσουν αυτά τα ανοικτά ζητήματα της παγκόσμιας οικονομίας, θα εξαρτηθεί η ανθεκτικότητα του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, δηλαδή η ικανότητά του να επιστρέψει σε ισορροπία, χωρίς πολιτική παρέμβαση.
Αυτό είναι το κλειδί για τους κεντρικούς τραπεζίτες.
Αν αγνοήσουμε αυτά τα ζητήματα, υπάρχει ο κίνδυνος η νομισματική πολιτική να καταστεί αναποτελεσματική, υπερφορτωμένη, ή / και συλλογικά παγιδευμένη σε μια μη σταθερή ισορροπία.
Συγκεκριμένα ανέφερε στην ομιλία του:
Οι κεντρικές τράπεζες σήμερα λειτουργούν σε ένα εξαιρετικά διασυνδεδεμένο κόσμο και χρειάζονται μια βαθιά κατανόηση της διαδικασίας διεθνούς μακροοικονομίας.
Η ερευνητική κοινότητα μπορεί να βοηθήσει αυτούς που χαράσσουν πολιτική στο να απαντήσουν στα θεμελιώδη ερωτήματα τους σχετικά με την παγκοσμιοποίηση και τους κανόνες της διακυβέρνησης.
Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών, η πολιτική συζήτηση σε συνέδρια και Forums του ΔΝΤ, των G7 ή των G20 στηρίζεται σε τρεις βασικές υποθέσεις σχετικά με αυτή τη διαδικασία:
Την ανακατανομή της συνολικής ζήτησης για τις οικονομίες που θα διατηρήσουν τον απαραίτητο ρυθμό της παγκόσμιας ανάπτυξης, των ελεύθερα κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών που θα στηρίξουν αυτές τις απαιτήσεις και τη διασυνοριακή ροή κεφαλαίων που θα κάνουν ομαλότερη τη διεθνή προσαρμογή και τη βελτίωση της κατανομής των κεφαλαίων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Όμως οι πρόσφατες θεωρητικές και εμπειρικές έρευνες έχουν αρχίσει να αποδομούν αυτές τις τρείς παραδοχές.
Πρώτον, η ικανότητα της παγκόσμιας οικονομίας για τη δημιουργία ανάπτυξης είναι υπό αμφισβήτηση.
Σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον μηδενικού κατώτατου ορίου, οι πλεονασματικές χώρες θα κρατήσουν σε χαμηλά επίπεδα την παγκόσμια παραγωγή.
Δεύτερον, η παγκόσμια διασύνδεση φαίνεται να έχει αλλάξει το ρόλο απορρόφησης των κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Και τέλος, οι ακαδημαϊκοί έχουν αμφισβητήσει την κατανομή των πόρων και τον καταμερισμό του κινδύνου από τα οφέλη των διασυνοριακών ροών κεφαλαίων, ενώ οι έλεγχοι κεφαλαίων (Capital controls), ή όπως ονομάστηκαν πρόσφατα "μέτρα διαχείρισης της ροής κεφαλαίου", είναι και πάλι μέρος της πολιτική συζήτησης.
Υπό το φως αυτών των συζητήσεων, εμφανίζεται άραγε και πάλι η πιθανότητα αναθεώρησης της διεθνούς μακροοικονομικής προσαρμογής και τη λειτουργία του Διεθνούς Νομισματικού Συστήματος;
Μπορούμε να διαμορφώσουμε οικονομικούς κανονισμούς ώστε να καρπωθούμε τα οφέλη της παγκόσμιας οικονομικής ολοκλήρωσης;
Ο τρόπος με τον οποίο, τόσο οι ακαδημαϊκοί όσο και αυτοί που χαράσσουν πολιτικής αντιμετωπίσουν αυτά τα ανοικτά ζητήματα της παγκόσμιας οικονομίας, θα εξαρτηθεί η ανθεκτικότητα του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, δηλαδή η ικανότητά του να επιστρέψει σε ισορροπία, χωρίς πολιτική παρέμβαση.
Αυτό είναι το κλειδί για τους κεντρικούς τραπεζίτες.
Αν αγνοήσουμε αυτά τα ζητήματα, υπάρχει ο κίνδυνος η νομισματική πολιτική να καταστεί αναποτελεσματική, υπερφορτωμένη, ή / και συλλογικά παγιδευμένη σε μια μη σταθερή ισορροπία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών