Σχετικά Άρθρα
Gazprom: Η παροχή φυσικού αερίου μέσω του Nord Stream θα διακοπεί πλήρως από τις 31 Αυγούστου
Βαρύς χειμώνας στην ΕΕ: Αυξήσεις σοκ 60% βλέπει η Gazprom στο φυσικό αέριο - «Πληρώνουμε την γερμανική απληστία»
Πρόβλεψη - σοκ από την Gazprom - Πάνω από τα 4.000 δολ. το φυσικό αέριο το χειμώνα του 2022 ή αύξηση 60%
Η Τουρκία θεωρείται μια από τις βασικές εναλλακτικές λύσεις στη Ρωσία ως εξαγωγέας φυσικού αερίου για την Ευρώπη, γράφει η Handelsblatt.
Τούρκοι πολιτικοί και επιχειρηματίες ονειρεύονται εδώ και χρόνια να μετατρέψουν τη χώρα σε «ευρωπαϊκό κόμβο φυσικού αερίου».
Ωστόσο, αυτό μπορεί να παρεμποδίζεται από διάφορους κινδύνους, που κυμαίνονται από την έλλειψη χρηματοδότησης έως τις εδαφικές διαφορές με την Ελλάδα και τον ρόλο της χώρας στην ουκρανική κρίση.
Επιπλέον, η θέση της Τουρκίας ως προμηθευτή φυσικού αερίου είναι μάλλον ασταθής: η ίδια εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη Ρωσία και το Ιράν.
Ποιος θα σώσει τη Γερμανία από τον κρύο χειμώνα;
Αφού έγινε σαφές ότι η Νορβηγία μπορεί να αυξήσει την παραγωγή φυσικού αερίου μόνο μακροπρόθεσμα και ότι η Κύπρος δεν θα μπορέσει να ξεκινήσει την ανάπτυξη υπεράκτιων κοιτασμάτων στο εγγύς μέλλον, η γερμανική κυβέρνηση έχει βάλει το βλέμμα της σε βραχυπρόθεσμες εναλλακτικές λύσεις, γράφει η Handelsblatt.
Όταν πρόκειται για μελλοντικές προμήθειες φυσικού αερίου στην Ευρώπη, η Τουρκία θεωρείται ένας από τους βασικούς εξαγωγείς.
Το Ίδρυμα Konrad Adenauer κατέληξε:
«Η επέκταση του Νότιου Διαδρόμου Φυσικού Αερίου και η χρήση της Τουρκίας ως στρατηγικού κόμβου ενέργειας με πρόσβαση σε κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Κασπία Θάλασσα και την Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να είναι μια πραγματική εναλλακτική λύση».
Μέχρι τότε όμως, σημειώνει η εφημερίδα, πρέπει να απαντήσετε σε κάποιες δύσκολες ερωτήσεις.
Ένα από αυτά είναι:
Μπορείς να εμπιστευτείς τον Τούρκο Πρόεδρο Erdogan;»
Για την Ιταλία και τις βαλκανικές χώρες, η Τουρκία θα μπορούσε πράγματι να είναι μια εναλλακτική λύση.
Το μεγαλύτερο μέρος της υποδομής υπάρχει ήδη, υπάρχει ακόμη και ένας σε μεγάλο βαθμό αχρησιμοποίητος αγωγός φυσικού αερίου μεταξύ Βουλγαρίας και Τουρκίας.
Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά εμπόδια - και ο κίνδυνος να πέσετε σε έναν νέο εθισμό, που κανείς στην Ευρώπη δεν θέλει.
Η Τουρκία εισήγαγε συνολικά 47 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου πέρυσι, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία.
Από αυτά, τα 26,6 δισ. κυβικά μέτρα προήλθαν από τη ρωσική Gazprom, που αντιστοιχεί περίπου στο 45% του συνόλου του φυσικού αερίου που καταναλώνεται στην Τουρκία.
Ένα άλλο 16% των αναγκών καλύφθηκε από προμήθειες από το Ιράν.
Μαζί, αυτό είναι σχεδόν τα δύο τρίτα των τουρκικών εισαγωγών.
Ταυτόχρονα, το 2020 και το 2021, περίπου το ήμισυ του φυσικού αερίου που παρέχεται στην Τουρκία από τη Ρωσία μέσω του αγωγού Turkish Stream πήγε περαιτέρω στην Ευρώπη.
Αυτός είναι ο λόγος που οι Τούρκοι πολιτικοί και επιχειρηματίες ονειρεύονται εδώ και χρόνια να μετατρέψουν τη χώρα σε « ευρωπαϊκό κόμβο φυσικού αερίου ».
Η κυβέρνηση εργάζεται ήδη σε αυτό: επενδύει δισεκατομμύρια δολάρια και ακολουθεί μια εξωτερική πολιτική που στοχεύει στις καλές σχέσεις με τις γειτονικές χώρες.
Παράλληλα, η Τουρκία θα μπορούσε να μεταφέρει φυσικό αέριο στην Ευρώπη από διάφορες χώρες της Μέσης Ανατολής.
Ο Νότιος Διάδρομος Φυσικού Αερίου, μέσω του οποίου η Ιταλία λαμβάνει φυσικό αέριο από την περιοχή της Κασπίας, είναι ήδη σε λειτουργία.
Οι διεργασίες
Οι τεχνικές προετοιμασίες για την εισαγωγή φυσικού αερίου από το βόρειο Ιράκ βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη, και η Τουρκία έχει ολοκληρώσει ακόμη και την κατασκευή του τμήματος του αγωγού φυσικού αερίου στα σύνορα με το Ιράκ.
Ωστόσο, η ιρακινή κυβέρνηση εξακολουθεί να μην επιτρέπει στο Κουρδιστάν, μια αυτόνομη περιοχή εντός της χώρας, να συνάπτει τις δικές της συμβάσεις με ξένες εταιρείες.
Ισραηλινό αέριο θα μπορούσε επίσης να προμηθεύεται στις χώρες της ΕΕ μέσω της Τουρκίας.
Μετά από μια δεκαετία διπλωματικής διαμάχης, το Ισραήλ και η Τουρκία κάνουν και πάλι βήματα προς την προσέγγιση.
Σύμφωνα με ειδικούς, οι συνθήκες για την εξαγωγή ισραηλινού φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα Λεβιάθαν και Ταμάρ στην Τουρκία και από εκεί στην Ευρώπη μπορούν να δημιουργηθούν εντός δύο έως τριών ετών, για παράδειγμα, μέσω του υπάρχοντος αγωγού φυσικού αερίου Trans-Atolian, υπό την προϋπόθεση ότι διευρύνεται η ικανότητα διεκπεραίωσης.
«Έτσι, η Τουρκία, συλλέγοντας φυσικό αέριο από διάφορες περιοχές και στέλνοντας το στη Δύση, θα μπορούσε να γίνει μια κατάλληλη χώρα διέλευσης για την Ευρώπη.
Αν δεν υπήρχαν διάφοροι κίνδυνοι» , σημειώνει η δημοσίευση.
Πρώτον, η εξαγωγή φυσικού αερίου από τη μια χώρα στην άλλη μέσω τρίτης χώρας είναι μια περίπλοκη νομική διαδικασία.
«Εκτός από τις τεχνικές προδιαγραφές, αυτό απαιτεί πρωτίστως πολυμερείς συμφωνίες και, εάν χρειαστεί, αλλαγές στη νομοθεσία »,
εξηγεί ο Akif Aktürk, Τούρκος εμπειρογνώμονας στον τομέα της ενέργειας.
Η Τουρκία θα χρειαστεί επίσης μεγαλύτερες εγκαταστάσεις αποθήκευσης φυσικού αερίου.
Προς το παρόν, υπάρχουν προβλήματα με την επέκτασή τους - μπορεί να μην υπάρχουν αρκετά χρήματα.
Επιπλέον, οι συγκρούσεις εξωτερικής πολιτικής είναι επίσης σημαντικός παράγοντας.
Για παράδειγμα, δύο πρακτικά αχρησιμοποίητοι αγωγοί φυσικού αερίου περνούν από την Τουρκία - προς την Ελλάδα και τη Βουλγαρία.
Το τελευταίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, ειδικότερα, για την προμήθεια φυσικού αερίου στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Ωστόσο, αφενός, οι αγωγοί διέρχονται από το βιομηχανικό κέντρο της Τουρκίας στα βορειοδυτικά της χώρας και συχνά οι δυνατότητές τους χρησιμοποιούνται κυρίως για την παροχή αερίου στην Κωνσταντινούπολη και τις κοντινές πόλεις.
Οι διενέξεις με Αθήνα...
Από την άλλη πλευρά, Άγκυρα και Αθήνα βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε σύγκρουση ξανά για τα θαλάσσια σύνορα και τα αποθέματα φυσικού αερίου στη Μεσόγειο.
Όλα αυτά συνοδεύονται από «πολιτικά προβλήματα».
Επιπλέον, το επόμενο έτος θα διεξαχθούν εκλογές και στις δύο χώρες.
Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να περιμένει κανείς μια ευρεία συμφωνία για το θέμα του φυσικού αερίου από αυτούς.
Και, τέλος, εγείρονται ορισμένα ερωτήματα από τη θέση της Τουρκίας για τη σύγκρουση στην Ουκρανία, υποστηρίζει η εφημερίδα.
Η χώρα προμηθεύει το Κίεβο με drones υψηλής απόδοσης.
Ωστόσο, η Άγκυρα δεν επέβαλε κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Αντίθετα, η τουρκική κυβέρνηση, υπό την ηγεσία του Erdogan, σκοπεύει να λάβει θέση διαμεσολάβησης και έχει ήδη οργανώσει μια «σιτηριακή συμφωνία» μεταξύ των δύο πλευρών.
Αυτή η θέση «μπορεί να βάλει σε μπελάδες τον Ερντογάν» εάν θέλει να προμηθεύσει την Ευρώπη με αέριο διαμετακόμισης στο μέλλον.
Αυτό έγινε αντιληπτό στα τέλη Απριλίου. Τ
ότε το Κρεμλίνο έκλεισε τη «βαλβίδα» για την Βουλγαρία.
Η Σόφια άρχισε αμέσως να ψάχνει εναλλακτικές και τις βρήκε στη γειτονική Τουρκία.
Η Άγκυρα ήταν έτοιμη να βοηθήσει. Αλλά λόγω του γεγονότος ότι η Τουρκία σκοπεύει να παραμείνει ουδέτερη σε σχέση με τη Ρωσία, προέκυψε μια «γεωπολιτική σύγκρουση» : η Ρωσία συμπεριέλαβε τη Βουλγαρία στον κατάλογο των «μη φιλικών χωρών» - έκτοτε τίποτα δεν έχει ακουστεί για την Τουρκία ως εναλλακτικό προμηθευτή φυσικού αερίου στη Βουλγαρία .
Μια άλλη περίπτωση δείχνει πόσο επισφαλής είναι η θέση της Τουρκίας ως προμηθευτή φυσικού αερίου.
Τον Μάιο, η Ρωσία ανέστειλε τις προμήθειες μέσω του αγωγού φυσικού αερίου Blue Stream, που βρίσκεται στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας.
Η Τουρκία λαμβάνει το 60% του ρωσικού φυσικού αερίου μέσω αυτού του αγωγού.
Η Gazprom εξήγησε την αναστολή με εργασίες επισκευής μεγάλης κλίμακας και το ανακοίνωσε μόλις δύο ημέρες πριν ξεκινήσουν, σημειώνει ο συγγραφέας του άρθρου.
Ωστόσο, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είναι πιθανό η αναστολή να είχε άλλους λόγους. Και η «Gazprom» «δεν έχασε»: το ίδιο βράδυ, η Τουρκία αρνήθηκε να υποστηρίξει την αίτηση της Σουηδίας και της Φινλανδίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Σχόλια αναγνωστών