Παραμένει ζητούμενο η φρεσκάδα σε πρόσωπα και πολιτικές ιδέες
Έντονες είναι οι διεργασίες τα τελευταία 24ωρα στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς με το «βλέμμα» να στρέφεται στις επικείμενες διπλές εκλογές του Μαΐου.
Την Κυριακή η Πρωτοβουλία των «58» που στοχεύει στην ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς ανέδειξε ως πρωταρχικό της στόχο τη συγκρότηση ψηφοδελτίου για κάθοδο στις ευρωεκλογές και επανέλαβε την έκκληση της προς όλες τις δυνάμεις του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου (και στη ΔΗΜΑΡ) για κοινή πορεία.
Η απόφαση αυτή ήρθε λίγες ώρες ύστερα από τη θυελλώδη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, κατά την οποία αποφασίστηκε έστω και σιωπηλά η συμπόρευση του κόμματος με τους «58» ενόψει των ευρωεκλογών.
Την εξέλιξη αυτή χαιρέτισε ο Ν.Μπίστης, ο οποίος αφού χαρακτήρισε την απόφαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ ως μια «καλή και προωθητική απόφαση», τόνισε ότι «μπορούμε όλοι μαζί από διαφορετικές αφετηρίες και διαδρομές να εργαστούμε για τη μεγάλη Κεντροαριστερά και για ένα καλό αποτέλεσμα της Ελιάς στις Ευρωεκλογές. Yes, we can».
Ωστόσο, το σενάριο μιας κοινής καθόδου των κεντροαριστερών δυνάμεων στις ευρωεκλογές δεν πρόκειται να υλοποιηθεί, όπως τουλάχιστον έχει διαμηνύσει με κατηγορηματικό τρόπο ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φ.Κουβέλης.
Ο κ.Κουβέλης έχει καταστήσει σαφές ότι η ΔΗΜΑΡ θα κατέβει στις ευρωεκλογές με δικό της ψηφοδέλτιο και με όσες δυνάμεις αποφασίσουν να συνεργαστούν μαζί της.
Μια τέτοια συνεργασία θα είναι με τον Ανδρέα Λοβέρδο (Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα), η συνάντηση του οποίου με τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ, Γ.Ραγκούση (και πάλι την περασμένη Κυριακή) πυροδότησε σενάρια για προσχώρηση του κ.Ραγκούση στο «στρατόπεδο» Κουβέλη-Λοβέρδου.
Από τις κινήσεις αυτές είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να υπάρξει ένα ενιαίο μέτωπο των σημερινών πολιτικών δυνάμεων υπό τη σκέπη της Κεντροαριστεράς, καθώς δημιουργούνται δύο πόλοι, ο ένας γύρω από τους «58» και το ΠΑΣΟΚ και ο δεύτερος γύρω από τη ΔΗΜΑΡ και τις λοιπές σοσιαλιστικές δυνάμεις.
Απώτερος στόχος και των δύο «κινήσεων» είναι να αναδειχθούν σε μια ισχυρή τρίτη πολιτική δύναμη που θα μπει «σφήνα» στο δίπολο της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και θα έχει λόγο και ρόλο σε μια κυβέρνηση συνεργασίας στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Αλλά οι επιφυλάξεις είναι πολλές.
Στο ΠΑΣΟΚ πολλά στελέχη δεν καλοβλέπουν τη συμπόρευση με τους «58» και επιθυμούν συμμαχία με το ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που στην Πρωτοβουλία των «58» παραμένουν οι επιφυλάξεις για μια κοινή πορεία με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο για αρκετούς εκφράζει ότι πιο αναχρονιστικό έχει να επιδείξει το πολιτικό σύστημα.
Την ίδια στιγμή στη ΔΗΜΑΡ, παραμένουν οι επιφυλάξεις για τον «απομονωτισμό» του κόμματος και για την άρνηση κοινής πορείας με τους «58».
Πέρα από τις όποιες ενστάσεις και πολιτικές έριδες εκφράζονται, είναι σαφές ότι οι προσπάθειες αυτές, παρά τη δυναμική που μπορεί να προσλάβουν, δεν θα έχουν αντίκτυπο στην κοινωνία εάν δεν υλοποιηθούν από φρέσκα πολιτικά πρόσωπα, τα οποία θα είναι ικανά να προτείνουν νέες ιδέες και να προσδώσουν ένα άλλο ύφος και ήθος στα πολιτικά δρώμενα.
Αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο σε ένα πολιτικό σύστημα που βιώνει την πλήρη απαξίωση. Αυτό είναι το ζητούμενο της κοινωνίας, η οποία αντιλαμβάνεται και διαπιστώνει πως δεν μπορεί να περιμένει την αλλαγή και τη διέξοδο από τα αδιέξοδα από τα ίδια εκείνα πρόσωπα που εν πολλοίς την έφεραν στη σημερινή της κατάσταση.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Την Κυριακή η Πρωτοβουλία των «58» που στοχεύει στην ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς ανέδειξε ως πρωταρχικό της στόχο τη συγκρότηση ψηφοδελτίου για κάθοδο στις ευρωεκλογές και επανέλαβε την έκκληση της προς όλες τις δυνάμεις του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου (και στη ΔΗΜΑΡ) για κοινή πορεία.
Η απόφαση αυτή ήρθε λίγες ώρες ύστερα από τη θυελλώδη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, κατά την οποία αποφασίστηκε έστω και σιωπηλά η συμπόρευση του κόμματος με τους «58» ενόψει των ευρωεκλογών.
Την εξέλιξη αυτή χαιρέτισε ο Ν.Μπίστης, ο οποίος αφού χαρακτήρισε την απόφαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ ως μια «καλή και προωθητική απόφαση», τόνισε ότι «μπορούμε όλοι μαζί από διαφορετικές αφετηρίες και διαδρομές να εργαστούμε για τη μεγάλη Κεντροαριστερά και για ένα καλό αποτέλεσμα της Ελιάς στις Ευρωεκλογές. Yes, we can».
Ωστόσο, το σενάριο μιας κοινής καθόδου των κεντροαριστερών δυνάμεων στις ευρωεκλογές δεν πρόκειται να υλοποιηθεί, όπως τουλάχιστον έχει διαμηνύσει με κατηγορηματικό τρόπο ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φ.Κουβέλης.
Ο κ.Κουβέλης έχει καταστήσει σαφές ότι η ΔΗΜΑΡ θα κατέβει στις ευρωεκλογές με δικό της ψηφοδέλτιο και με όσες δυνάμεις αποφασίσουν να συνεργαστούν μαζί της.
Μια τέτοια συνεργασία θα είναι με τον Ανδρέα Λοβέρδο (Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα), η συνάντηση του οποίου με τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ, Γ.Ραγκούση (και πάλι την περασμένη Κυριακή) πυροδότησε σενάρια για προσχώρηση του κ.Ραγκούση στο «στρατόπεδο» Κουβέλη-Λοβέρδου.
Από τις κινήσεις αυτές είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να υπάρξει ένα ενιαίο μέτωπο των σημερινών πολιτικών δυνάμεων υπό τη σκέπη της Κεντροαριστεράς, καθώς δημιουργούνται δύο πόλοι, ο ένας γύρω από τους «58» και το ΠΑΣΟΚ και ο δεύτερος γύρω από τη ΔΗΜΑΡ και τις λοιπές σοσιαλιστικές δυνάμεις.
Απώτερος στόχος και των δύο «κινήσεων» είναι να αναδειχθούν σε μια ισχυρή τρίτη πολιτική δύναμη που θα μπει «σφήνα» στο δίπολο της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και θα έχει λόγο και ρόλο σε μια κυβέρνηση συνεργασίας στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Αλλά οι επιφυλάξεις είναι πολλές.
Στο ΠΑΣΟΚ πολλά στελέχη δεν καλοβλέπουν τη συμπόρευση με τους «58» και επιθυμούν συμμαχία με το ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που στην Πρωτοβουλία των «58» παραμένουν οι επιφυλάξεις για μια κοινή πορεία με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο για αρκετούς εκφράζει ότι πιο αναχρονιστικό έχει να επιδείξει το πολιτικό σύστημα.
Την ίδια στιγμή στη ΔΗΜΑΡ, παραμένουν οι επιφυλάξεις για τον «απομονωτισμό» του κόμματος και για την άρνηση κοινής πορείας με τους «58».
Πέρα από τις όποιες ενστάσεις και πολιτικές έριδες εκφράζονται, είναι σαφές ότι οι προσπάθειες αυτές, παρά τη δυναμική που μπορεί να προσλάβουν, δεν θα έχουν αντίκτυπο στην κοινωνία εάν δεν υλοποιηθούν από φρέσκα πολιτικά πρόσωπα, τα οποία θα είναι ικανά να προτείνουν νέες ιδέες και να προσδώσουν ένα άλλο ύφος και ήθος στα πολιτικά δρώμενα.
Αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο σε ένα πολιτικό σύστημα που βιώνει την πλήρη απαξίωση. Αυτό είναι το ζητούμενο της κοινωνίας, η οποία αντιλαμβάνεται και διαπιστώνει πως δεν μπορεί να περιμένει την αλλαγή και τη διέξοδο από τα αδιέξοδα από τα ίδια εκείνα πρόσωπα που εν πολλοίς την έφεραν στη σημερινή της κατάσταση.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών