Η ανακρίβεια στις εκτιμήσεις του διαρθρωτικού ισοζυγίου δημιουργεί τεράστια προβλήματα και στρεβλώσεις - Η Ε.Ε. πρέπει υιοθετήσει ένα καλύτερο δημοσιονομικό κανόνα
Πρόσφατα, οι υπουργοί Οικονομικών 8 χωρών της ευρωζώνης εξέφρασαν αμφιβολίες σχετικά με τις μεθόδους της Ε.Ε. για την εκτίμηση της κυκλικής θέση της οικονομίας (το λεγόμενο «κενό παραγωγής»).
Ανησυχούν για τις επιπλοκές του στους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε.
Αυτό επισημαίνει ο συνεργάτης του ευρωπαϊκού think tank Bruegel, Zsolt Darvas, σε άρθρο του που δημοσιεύεται στο blog της εταιρείας.
Συγκεκριμένα, ο ίδιος τονίζει τα εξής στο κείμενό του:
Κατά την άποψή μου, οι ανησυχίες αυτών των υπουργών είναι δικαιολογημένες.
Σε αυτό το άρθρο θα αναδείξω την αβεβαιότητα στις εκτιμήσεις του λεγόμενου ισοσκελισμένου διαρθρωτικού προϋπολογισμού, που αποτελεί βασικό δημοσιονομικό δείκτη στο δημοσιονομικό πλαίσιο της Ε.Ε.
Για αυτό συγκρίνω τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ.
Το διαρθρωτικό ισοζύγιο της κυβέρνησης, μια απαρατήρητη μεταβλητή, έχει ως στόχο να μετρήσει την «υποκείμενο» θέση του προϋπολογισμού, εξαιρώντας τις επιπτώσεις των προσωρινών αποτελεσμάτων: τον οικονομικό κύκλο και τα έκτακτα μέτρα.
Σε μια ύφεση, τα φορολογικά έσοδα είναι μικρότερα και οι δαπάνες επιδομάτων ανεργίας είναι μεγαλύτερες.
Ωστόσο, όταν η οικονομία επιστρέφει στο δυνητικό της επίπεδο παραγωγής, τόσο τα φορολογικά έσοδα όσο και οι δαπάνες επιδομάτων ανεργίας επιστρέφουν στο φυσιολογικό.
Ομοίως, σε ένα δεδομένο έτος, τα έκτακτα δημοσιονομικά μέτρα, όπως οι διασώσεις τραπεζών, μπορεί να κάνουν το πραγματικό έλλειμμα μεγαλύτερο.
Ή ένας προσωρινός φόρος μπορεί να φέρει έσοδα που κάνουν τον προϋπολογισμό να εμφανίζεται καλύτερος.
Εξαιρώντας τις επιπτώσεις αυτών των προσωρινών παραγόντων, το διαρθρωτικό ισοζύγιο είναι εννοιολογικά διαισθητικό.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι εκτιμήσεις είναι πραγματικά αβέβαιες.
Μια βασική αιτία σφάλματος σχετίζεται με τα λάθη στην εκτίμηση του παραγωγικού κενού.
Το γράφημα 1 δείχνει σημαντικές αναθεωρήσεις.
Δείχνει επίσης ότι οι αναθεωρήσεις από τα τρία θεσμικά όργανα είναι σε γενικές γραμμές παρόμοιες, υπογραμμίζοντας τις εγγενείς δυσκολίες στην εκτίμηση του ισοζυγίου των διαρθρωτικών προϋπολογισμών.
Τρεις μετρήσεις για την αναθεώρηση των εκτιμήσεων των διαρθρωτικών προϋπολογισμών (% του δυνητικού ΑΕΠ, απόλυτη τιμή)
Το πρώτο γράφημα και στα δύο τμήματα δείχνει την «αναθεώρηση του προηγούμενου έτους για τις εκτιμήσεις, ένα χρόνο αργότερα».
Για παράδειγμα, τα τελικά δεδομένα είναι η διαφορά μεταξύ των εκτιμήσεων για το 2013 που δημοσιεύθηκαν την άνοιξη του 2015 και την άνοιξη του 2014.
Οι εκτιμήσεις αυτές συνήθως δημοσιεύονται από το ΔΝΤ τον Απρίλιο, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Μάιο και από τον ΟΟΣΑ τον Ιούνιο, όταν τα στοιχεία για τον προϋπολογισμό για το προηγούμενο έτος είναι γνωστά με μια λογική ακρίβεια.
Παρ 'όλα αυτά, οι εκτιμήσεις για το διαρθρωτικό ισοζύγιο του προηγούμενου έτους αναθεωρούνται αρκετά σημαντικά.
Αυτές οι αναθεωρήσεις είναι περίπου 0,3%-1% του ΑΕΠ τα «κανονικά» χρόνια, ενώ στα χρόνια της «κρίση» οι αναθεωρήσεις είναι πολύ μεγαλύτερες.
Το δεύτερο γράφημα και στα δύο τμήματα δείχνει την «αναθεώρηση εκτιμήσεων του τρέχοντος έτους, ένα χρόνο αργότερα».
Για παράδειγμα, το τελικό σημείο δεδομένων είναι η διαφορά μεταξύ των εκτιμήσεων της άνοιξης του 2015 και της άνοιξης του 2014 για το 2014.
Δεδομένου ότι, για παράδειγμα, η εκτίμηση την άνοιξη του 2014 για το 2014 περιλαμβάνει τις προβλέψεις δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ό,τι οι αναθεωρήσεις αυτές είναι μεγαλύτερες από τις αναθεωρήσεις των εκτιμήσεων για το προηγούμενο έτος.
Το τρίτο διάγραμμα και στα δύο τμήματα δείχνει την «αναθεώρηση της αλλαγής από το προηγούμενο έτος για την τρέχουσα εκτίμηση, ένα χρόνο αργότερα».
Για παράδειγμα, το τελικό σημείο δεδομένων είναι η διαφορά μεταξύ της άνοιξης του 2015 και των εκτιμήσεων της άνοιξης του 2014 για τη μεταβολή του διαρθρωτικού ισοζυγίου από το 2013 έως το 2014.
Και σε αυτό το δείκτη υπάρχουν σημαντικές αναθεωρήσεις, οι οποίες είναι συνήθως μεταξύ 0,5%-1% του ΑΕΠ, ενώ και πάλι στα χρόνια της «κρίσης» οι αναθεωρήσεις είναι πάλι πολύ μεγαλύτερες.
Τι σημαίνει αυτό κοιτάζοντας στο μέλλον;
Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει το Μάιο του 2016 ότι το διαρθρωτικό ισοζύγιο μίας χώρας θα παραμείνει αμετάβλητο από το 2015 έως το 2016.
Στη συνέχεια, το Μάιος του 2017, όταν οι νέες εκτιμήσεις δημοσιεύονται, είναι πιθανό ότι η Επιτροπή θα εκτιμήσει ότι η αλλαγή στο διαρθρωτικό ισοζύγιο για την περίοδο 2015- 2016 είναι κατά 0,5% του ΑΕΠ ή και περισσότερο μεγαλύτερη (είτε ανοδικά, είτε πτωτικά).
Αυτό το 0,5% του ΑΕΠ είναι η συνήθης απαίτηση προσαρμογής σύμφωνα με τους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε.
Θεωρώ απαράδεκτο το γεγονός ότι το δημοσιονομικό πλαίσιο της Ε.Ε. στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε ένα δείκτη (τη μεταβολή του διαρθρωτικού ισοζυγίου) για τον οποίο η τυπική αναθεώρηση της εκτίμησης για ένα έτος είναι μεγαλύτερη από την απαιτούμενη πολιτική δράση.
Επιπλέον, η παραπάνω εικόνα δείχνει τις αναθεωρήσεις μόλις ένα χρόνο αργότερα.
Οι μακροπρόθεσμες αναθεωρήσεις (π.χ. η διαφορά μεταξύ των εκτιμήσεων του 2015 και του 2010, για το 2010) είναι ακόμη μεγαλύτερες.
Η αναθεώρηση μιας εκτίμησης όταν γίνει διαθέσιμα νέα δεδομένα είναι απολύτως φυσιολογική.
Επίσης, σε μερικά χρόνια οι μεθοδολογίες που χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση της δυνητικής παραγωγής και το διαρθρωτικό ισοζύγιο αναθεωρήθηκαν.
Είναι καλύτερα να αναθεωρείται μία αρχική εκτίμηση, όταν αποδεικνύεται αργότερα ότι ήταν εσφαλμένη, από το να συνεχίσει να χρησιμοποιείται μια λανθασμένη εκτίμηση.
Αλλά το πρόβλημα είναι ότι το δημοσιονομικό πλαίσιο της Ε.Ε. καθορίζει τους βραχυπρόθεσμες αριθμητικούς στόχους τόσο για το επίπεδο όσο και για τη μεταβολή του ισοζυγίου των διαρθρωτικών προϋπολογισμών.
Ως εκ τούτου, η ανακρίβεια στις εκτιμήσεις μπορεί να μεταφραστεί σε αποφάσεις δημοσιονομικής πολιτικής.
Αυτή η ανακρίβεια στις εκτιμήσεις του διαρθρωτικού ισοζυγίου ήταν ένας βασικός λόγος για τον οποίο πρόσφατα προτείναμε ότι η Ε.Ε. θα πρέπει να εξαλείψει τους δημοσιονομικούς κανόνες που σχετίζονται με το διαρθρωτικό ισοζύγιο και προτείνουμε την υιοθέτηση ενός καλύτερου δημοσιονομικού κανόνα.
www.bankingnews.gr
Ανησυχούν για τις επιπλοκές του στους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε.
Αυτό επισημαίνει ο συνεργάτης του ευρωπαϊκού think tank Bruegel, Zsolt Darvas, σε άρθρο του που δημοσιεύεται στο blog της εταιρείας.
Συγκεκριμένα, ο ίδιος τονίζει τα εξής στο κείμενό του:
Κατά την άποψή μου, οι ανησυχίες αυτών των υπουργών είναι δικαιολογημένες.
Σε αυτό το άρθρο θα αναδείξω την αβεβαιότητα στις εκτιμήσεις του λεγόμενου ισοσκελισμένου διαρθρωτικού προϋπολογισμού, που αποτελεί βασικό δημοσιονομικό δείκτη στο δημοσιονομικό πλαίσιο της Ε.Ε.
Για αυτό συγκρίνω τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ.
Το διαρθρωτικό ισοζύγιο της κυβέρνησης, μια απαρατήρητη μεταβλητή, έχει ως στόχο να μετρήσει την «υποκείμενο» θέση του προϋπολογισμού, εξαιρώντας τις επιπτώσεις των προσωρινών αποτελεσμάτων: τον οικονομικό κύκλο και τα έκτακτα μέτρα.
Σε μια ύφεση, τα φορολογικά έσοδα είναι μικρότερα και οι δαπάνες επιδομάτων ανεργίας είναι μεγαλύτερες.
Ωστόσο, όταν η οικονομία επιστρέφει στο δυνητικό της επίπεδο παραγωγής, τόσο τα φορολογικά έσοδα όσο και οι δαπάνες επιδομάτων ανεργίας επιστρέφουν στο φυσιολογικό.
Ομοίως, σε ένα δεδομένο έτος, τα έκτακτα δημοσιονομικά μέτρα, όπως οι διασώσεις τραπεζών, μπορεί να κάνουν το πραγματικό έλλειμμα μεγαλύτερο.
Ή ένας προσωρινός φόρος μπορεί να φέρει έσοδα που κάνουν τον προϋπολογισμό να εμφανίζεται καλύτερος.
Εξαιρώντας τις επιπτώσεις αυτών των προσωρινών παραγόντων, το διαρθρωτικό ισοζύγιο είναι εννοιολογικά διαισθητικό.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι εκτιμήσεις είναι πραγματικά αβέβαιες.
Μια βασική αιτία σφάλματος σχετίζεται με τα λάθη στην εκτίμηση του παραγωγικού κενού.
Το γράφημα 1 δείχνει σημαντικές αναθεωρήσεις.
Δείχνει επίσης ότι οι αναθεωρήσεις από τα τρία θεσμικά όργανα είναι σε γενικές γραμμές παρόμοιες, υπογραμμίζοντας τις εγγενείς δυσκολίες στην εκτίμηση του ισοζυγίου των διαρθρωτικών προϋπολογισμών.
Τρεις μετρήσεις για την αναθεώρηση των εκτιμήσεων των διαρθρωτικών προϋπολογισμών (% του δυνητικού ΑΕΠ, απόλυτη τιμή)
Το πρώτο γράφημα και στα δύο τμήματα δείχνει την «αναθεώρηση του προηγούμενου έτους για τις εκτιμήσεις, ένα χρόνο αργότερα».
Για παράδειγμα, τα τελικά δεδομένα είναι η διαφορά μεταξύ των εκτιμήσεων για το 2013 που δημοσιεύθηκαν την άνοιξη του 2015 και την άνοιξη του 2014.
Οι εκτιμήσεις αυτές συνήθως δημοσιεύονται από το ΔΝΤ τον Απρίλιο, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Μάιο και από τον ΟΟΣΑ τον Ιούνιο, όταν τα στοιχεία για τον προϋπολογισμό για το προηγούμενο έτος είναι γνωστά με μια λογική ακρίβεια.
Παρ 'όλα αυτά, οι εκτιμήσεις για το διαρθρωτικό ισοζύγιο του προηγούμενου έτους αναθεωρούνται αρκετά σημαντικά.
Αυτές οι αναθεωρήσεις είναι περίπου 0,3%-1% του ΑΕΠ τα «κανονικά» χρόνια, ενώ στα χρόνια της «κρίση» οι αναθεωρήσεις είναι πολύ μεγαλύτερες.
Το δεύτερο γράφημα και στα δύο τμήματα δείχνει την «αναθεώρηση εκτιμήσεων του τρέχοντος έτους, ένα χρόνο αργότερα».
Για παράδειγμα, το τελικό σημείο δεδομένων είναι η διαφορά μεταξύ των εκτιμήσεων της άνοιξης του 2015 και της άνοιξης του 2014 για το 2014.
Δεδομένου ότι, για παράδειγμα, η εκτίμηση την άνοιξη του 2014 για το 2014 περιλαμβάνει τις προβλέψεις δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ό,τι οι αναθεωρήσεις αυτές είναι μεγαλύτερες από τις αναθεωρήσεις των εκτιμήσεων για το προηγούμενο έτος.
Το τρίτο διάγραμμα και στα δύο τμήματα δείχνει την «αναθεώρηση της αλλαγής από το προηγούμενο έτος για την τρέχουσα εκτίμηση, ένα χρόνο αργότερα».
Για παράδειγμα, το τελικό σημείο δεδομένων είναι η διαφορά μεταξύ της άνοιξης του 2015 και των εκτιμήσεων της άνοιξης του 2014 για τη μεταβολή του διαρθρωτικού ισοζυγίου από το 2013 έως το 2014.
Και σε αυτό το δείκτη υπάρχουν σημαντικές αναθεωρήσεις, οι οποίες είναι συνήθως μεταξύ 0,5%-1% του ΑΕΠ, ενώ και πάλι στα χρόνια της «κρίσης» οι αναθεωρήσεις είναι πάλι πολύ μεγαλύτερες.
Τι σημαίνει αυτό κοιτάζοντας στο μέλλον;
Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει το Μάιο του 2016 ότι το διαρθρωτικό ισοζύγιο μίας χώρας θα παραμείνει αμετάβλητο από το 2015 έως το 2016.
Στη συνέχεια, το Μάιος του 2017, όταν οι νέες εκτιμήσεις δημοσιεύονται, είναι πιθανό ότι η Επιτροπή θα εκτιμήσει ότι η αλλαγή στο διαρθρωτικό ισοζύγιο για την περίοδο 2015- 2016 είναι κατά 0,5% του ΑΕΠ ή και περισσότερο μεγαλύτερη (είτε ανοδικά, είτε πτωτικά).
Αυτό το 0,5% του ΑΕΠ είναι η συνήθης απαίτηση προσαρμογής σύμφωνα με τους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε.
Θεωρώ απαράδεκτο το γεγονός ότι το δημοσιονομικό πλαίσιο της Ε.Ε. στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε ένα δείκτη (τη μεταβολή του διαρθρωτικού ισοζυγίου) για τον οποίο η τυπική αναθεώρηση της εκτίμησης για ένα έτος είναι μεγαλύτερη από την απαιτούμενη πολιτική δράση.
Επιπλέον, η παραπάνω εικόνα δείχνει τις αναθεωρήσεις μόλις ένα χρόνο αργότερα.
Οι μακροπρόθεσμες αναθεωρήσεις (π.χ. η διαφορά μεταξύ των εκτιμήσεων του 2015 και του 2010, για το 2010) είναι ακόμη μεγαλύτερες.
Η αναθεώρηση μιας εκτίμησης όταν γίνει διαθέσιμα νέα δεδομένα είναι απολύτως φυσιολογική.
Επίσης, σε μερικά χρόνια οι μεθοδολογίες που χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση της δυνητικής παραγωγής και το διαρθρωτικό ισοζύγιο αναθεωρήθηκαν.
Είναι καλύτερα να αναθεωρείται μία αρχική εκτίμηση, όταν αποδεικνύεται αργότερα ότι ήταν εσφαλμένη, από το να συνεχίσει να χρησιμοποιείται μια λανθασμένη εκτίμηση.
Αλλά το πρόβλημα είναι ότι το δημοσιονομικό πλαίσιο της Ε.Ε. καθορίζει τους βραχυπρόθεσμες αριθμητικούς στόχους τόσο για το επίπεδο όσο και για τη μεταβολή του ισοζυγίου των διαρθρωτικών προϋπολογισμών.
Ως εκ τούτου, η ανακρίβεια στις εκτιμήσεις μπορεί να μεταφραστεί σε αποφάσεις δημοσιονομικής πολιτικής.
Αυτή η ανακρίβεια στις εκτιμήσεις του διαρθρωτικού ισοζυγίου ήταν ένας βασικός λόγος για τον οποίο πρόσφατα προτείναμε ότι η Ε.Ε. θα πρέπει να εξαλείψει τους δημοσιονομικούς κανόνες που σχετίζονται με το διαρθρωτικό ισοζύγιο και προτείνουμε την υιοθέτηση ενός καλύτερου δημοσιονομικού κανόνα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών